Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Αχαριστία....

Υπάρχει μια παραβολή με τον Τζίσους, που λέει με λίγα λόγια ότι οποιαδήποτε αμαρτία μπορεί να συγχωρεθεί, εκτός από την αχαριστία... Βέβαια εγώ με τον κύριο παραπάνω δεν τα πάω και πολύ καλά, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι κάποια από αυτά που έχει πει με βρίσκουν σύμφωνη, και φυσικά στο απόφθεγμά του περί αχαριστίας....

Αχάριστος δεν είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει τι του προσφέρεις. Αχάριστος είναι αυτός που συνειδητοποιεί πολύ καλά το μέγεθος της προσφοράς σου, αλλά αποφασίζει για τελείως προσωπικούς λόγους να το παρακάμψει... Χαρακτηριστικό παράδειγμα κάποια που ενώ ο πατέρας της πέθαινε, κι έψαχναν απεγνωσμένα για αίμα, όταν πήγα εγώ να δώσω, κι αφού βέβαια έκανα τον κακο χαμό για να δεχτούν να μου πάρουν αίμα εκτός ωραρίου κτλ κτλ, γύρισε στο τέλος και μου είπε ότι δεν ήθελε να δώσω, για να μη μου έχει υποχρέωση....

Κούκλα μου δεν έδωσα το αίμα μου για σένα, για τον πατέρα σου το έδωσα, που άξιζε κάθε σταγόνα από αυτό...!!! Και να είσαι σίγουρη, ότι αν ποτέ χρειαστείς εσύ αίμα, δε θα μπω καν στον κόπο να ασχοληθώ, γιατί δεν αξίζεις όχι το αίμα μου, ούτε το σάλιο μου...

Το αποκορύφωμα είναι ότι ενώ την έχω πατήσει πολλές φορές στη ζωή μου, δεν βάζω μυαλό. Εξακολουθώ και δείχνω πίστη στους ανθρώπους... Κι αυτοί εξακολουθούν να με απογοητεύουν. Ο free λέει ότι είμαι αθώα. Μπορεί... Αλλά δεν είμαι διατεθιμένη να παραδεχτώ τόσο εύκολα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εγωιστές και μικρόψυχοι... Θέλω να το παλέψω λίγο ακόμα, να πιστέψω στο μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα κι αν άτομα που πίστεψα σε αυτά μου έδειξαν απόλυτη έλλειψη σεβασμού, πάντα ελπίζω ότι από τον πάτο του κουτιού της Πανδώρας θα βγει η Ελπίδα...

Έχω φυσικά ολόκληρη θεωρία επ΄αυτού. Η βάση της θεωρίας είναι ο Σεβασμός. Πάνω από όλα σεβασμό στον εαυτό μας. Κι όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, τότε σέβεσαι και τους ανθρώπους γύρω σου. Για να υπάρξει όμως αυτοσεβασμός, θα πρέπει να υπάρχει αυτογνωσία.. Κι επειδή ο μέσος άνθρωπος σήμερα φοβάται να κοιτάξει μέσα του, χρειάζονται οι δυνατοί χαρακτήρες για να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους...

Δεν απογοητεύομαι. Πάντα λέω μέσα μου ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι απλά να μην είναι έτοιμοι σε δεδομένη στιγμή. Αλλά ξέρω ότι κάποιες πράξεις μένουν χαραγμένες μέσα τους, και μπορεί αργότερα, αν το θελήσουν, να ανακαλέσουν στη μνήμη τους όλα όσα τους έχουν προσφερθεί και να τα αξιοποιήσουν... Φυσικά μέχρι να γίνει αυτό μπορεί να περάσει πολύς καιρός, αλλά τίποτα δεν πάει χαμένο σε αυτή τη ζωή...

10 σχόλια:

Tanila είπε...

Ποια; ποια; Την ξέρω;

prozak είπε...

είσαι κουτσομπόλα, το ξέρεις...???

Tanila είπε...

ναι.
ΠΕΣ ΜΑΡΗ

Tanila είπε...

Η χριτα;

prozak είπε...

τσου...

Tanila είπε...

H Paullina

prozak είπε...

τσου...

Tanila είπε...

Σίγουρα αυτη ταιριαζει.
Ούτε 'γω θα'θελα να μη μπορώ να σε βρίσω επειδή σου εχω υποχρέωση.
Ή να σε θεωρώ κατάπτυστη απο τη μια και ν'αποδέχομαι τέτοιες δωρεές από την άλλη.

prozak είπε...

και γιατί να με βρίσεις παρακαλώ...????

εγώ δεν είμαι το τέλειο, γλυκό, απίθανο και απίστευτο μπισκοτάκι σου...???

Tanila είπε...

Τελειο οχι φασιστα

αγαπημενα....


VideoPlaylist