Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Το Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας κοντεύει 4 μηνών και εγώ αρνιόμουν να του πω νανούρισμα.. Τον κοίμιζα με το "μαύρος γάτος" ή του ψιθύριζα διάφορα πράγματα που μου έρχονταν στο μυαλό...  Ο free μου έλεγε ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, κι ότι πρέπει να βρω ένα νανούρισμα που να μου αρέσει, να το λέω κάθε βράδυ, να το συνδυάσει ο Απόλλωνας με εμένα. Έλα μου όμως που δεν μου άρεσε κανένα από τα παραδοσιακά νανουρίσματα...

Χτες το βράδυ όμως, την ώρα που προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε, σιγά σιγά, λέξη-λέξη, μου ήρθε στο μυαλό ένα νανούρισμα, βγαλμένο εξ'ολοκλήρου από το μυαλό μου, το οποίο του το τραγουδούσα συνέχεια μέχρι να κοιμηθεί, και φάνηκε να τον ηρεμεί..!!

Το είπα και στον free, και φάνηκε να του αρέσει...  Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Απόλλωνας θα έχει το δικό του νανούρισμα, φτιαγμένο από την μανούλα για εκείνος..!!! Σας το γράφω εδώ κι αν σας αρέσει μπορείτε να το σιγοτραγουδάτε κι εσείς στα καμάρια σας...



Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Νάνι Νάνι το μωρό μου
Νάνι το χαμόγελό μου
Κλείσε τα Ματάκια
Να κάνεις ονειράκια
Να 'ρθει κι η Νεραιδούλα
Να έχεις παρεούλα
Μην είσαι μοναχούλης
Που είσαι εσύ καλούλης.... (εναλλακτικά ομορφούλης)




Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Σχέσεις... Σχέσεις... Σχέσεις...

Τον τελευταίο καιρό μάλλον αρχίζουν και υποχωρούν οι ορμόνες μου.. Και βλέπω πια τα πράγματα από άλλη οπτική, πιο ήρεμη, πιο ψύχραιμη θα έλεγα..
 Η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετές μέρες ξυπνούσα και κοιμόμουν με μία σκέψη, ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο free έχει απομακρυνθεί, και καθόμουν και το ανέλυα και σκεφτόμουν όλες τις παραμέτρους. Πόσες φορές με φίλησε σήμερα, μου είπε σ αγαπώ..? , με θέλει...? , τι σκέφτεται για μένα τώρα που είμαι χοντρή και όχι έγκυος...???

Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση είχαμε αυτή την συζήτηση.. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τίποτα εγώ...
Μέχρι που εχτές μου ήρθε η επιφοίτηση... Είμαστε καλά, είμαστε μαζί, έχουμε το παιδάκι μας, τις δουλίτσες μας, δεν συμβιβαζόμαστε απλά εξελισσόμαστε... Δεν μπορώ να ζητάω τη ζωή που είχαμε πριν κάνουμε παιδί, από τη στιγμή που δεν θέλουμε να δίνουμε τον Απόλλωνα να μας τον κρατάνε εκτός σπιτιού..

Μιλάω τις τελευταίες μέρες με τρία διαφορετικά άτομα στον νετ... Δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν έχουν κάποιο κοινό, εκτός από το ότι είναι και τα τρία αυτά άτομα παντρεμένα.. Ο ένας είναι σε διάσταση και έχει φύγει σχεδόν από το σπίτι του.. Γνώρισε και μία κοπέλα μέσω νετ, με την οποία όμως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι αφού εκείνη είναι από την άλλη άκρη της Ελλάδας.. Τώρα που το γράφω, συνειδητοποιώ ότι και ο δεύτερος είναι ακριβώς ίδια περίπτωση.. Η διαφορά είναι στον αριθμό των παιδιών.. Ο ένας έχει ένα και ο άλλος τρία... Και το τρίτο άτομο είναι μια κοπέλα που είναι στη φάση να πάρει διαζύγιο, μόνο που βιάζεται γιατί είναι έγκυος, και δεν θέλει το παιδί όταν γεννηθεί να πάρει το όνομα του νυν συζύγου...

Το απίστευτο είναι ότι και στις τρεις περιπτώσεις μιλάω και έρχομαι σε επαφή με αυτόν που φεύγει...Δεν ξέρω την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πώς νοιώθει αυτός που μένει πίσω, αυτός που τρώει το κέρατο.. Και νοιώθω πολύ μπερδεμένη, αφού από την μία ισχυρίζομαι ότι είμαι κάθετα αντίθετη στην απιστία, ότι δεν θα σκεφτώ τίποτα αν καταλάβω ότι ο free κοιτάει αλλού, ότι δεν θα περιμένω καν να το φάω το κέρατο, θα χωρίσω αν το σκεφτεί και μόνο... Ναι, αλλά τότε γιατί συμπαθώ αυτούς που το κάνουν..???Δεν θα έπρεπε κανονικά να τους απορρίπτω..??

Κανείς από τους τρεις δεν λέει ότι γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και καταστρέφει το σπίτι του εξαιτίας του.. Όλοι λένε ότι είχαν προβλήματα στο σπίτι, ότι είχαν απομακρυνθεί με τον σύντροφό τους, και σε δεδομένη στιγμή βρήκαν ένα καινούριο ταίρι... Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τις σειρήνες που θα γοητεύσουν τον free, θα πρέπει να φοβάμαι τον εαυτό μου μήπως και τον διώξω...





αγαπημενα....


VideoPlaylist