Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Kαθημερινό πρόγραμμα...





Ξυπνάω στις 06.30. Θηλάζω τον μικρό, τον αλλάζω, τον πλένω, τον κοιμήζω και ξανακοιμάμαι.. Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 09.00, θηλάζω το μωρό, σηκώνομαι, ετοιμάζω το θήλαστρο και βγάζω το μεσημεριανό του Απόλλωνα.. Ταυτόχρονα στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ... Μόλις τελειώσω, πλένω τα εξαρτήματα του θήλαστρου και τα βάζω για αποστείρωση.. Ετοιμάζομαι για να φύγω, κάνω ντουζάκι, ντύνομαι, ετοιμάζω την τσάντα του Απόλλωνα, βάζω το αποστειρωμένο θήλαστρο σε άλλη τσάντα, φοράω το σλινγκ, παίρνω τον μικρό και φεύγω.. Φτάνω στην μάνα μου, η ώρα είναι πρπ 10.20. Θηλάζω το μωρό, τον χαιρετάω, φοράω το κράνος και πάω για δουλειά.. 11.00 είμαι εκεί, και ξεκινάω αμέσως.. Στις 14.00 παίρνω την τσάντα με το θήλαστρο και πάω στην τουαλέτα.. Κάθομαι στην λεκάνη και βγάζω γάλα.. Στάζω από τον ιδρώτα αλλά πρέπει να βγάλω 120 γρ. Μόλις τελειώσω, βάζω το κυπελάκι στο ψυγείο και ξαναπάω στο γραφείο μου μέχρι τις 17.00.. Όταν σχολάσω, φεύγω καρφί και πάω στη μάνα μου να πάρω το μωρό...Με περιμένει με ανοιχτό το στόμα, τον θηλάζω και πάμε σπίτι.. Η ώρα είναι έξι, τον κανακεύω, τον κουνάω, στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ, τον κοιμήζω  και βάζω να φαμε ... Τρώμε στα γρήγορα, πριν ξυπνήσει το μωρό, έχουμε 20 λεπτά στη διάθεσή μας.. Βάζω τα πιάτα στο νεροχύτη, και τρέχω στο μωρό.. Τον ξαναθηλάζω, τον αλλάζω, τον πλένω, παίζουμε,μετράμε μέχρι το δέκα  και ούτω καθεξίς μέχρι τις 21.00. Τότε πάμε στο δωμάτιο, κλείνουμε φώτα και προσπαθώ να τον κοιμήσω.. Τώρα πια έχουμε φτάσει στο σημείο που κοιμάται κατά τις 21.30, αλλά μετά από 20 λεπτά ξυπνάει. Πάω τον ξανακοιμίζω.. Ταυτόχρονα βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο, πλένω κατσαρόλες, και έχω το νου μου στην ενδοσυνεννόηση.. Συνήθως κατά τις 23.00 ξαναξυπνάει, τον θηλάζω, και ξανακοιμάται. Επιτέλους μπορώ να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα... Όσο το φαγητό είναι στην φωτιά, μπορώ να ρίξω μια ματιά στο διαδίκτυο, να ασχοληθώ με τα χωριά μου, με το φατσοβιβλίο, και να περιμένω την Κυριακή με λαχτάρα...!! Η ώρα είναι 00.30 το φαγητό είναι έτοιμο, και το κρεβάτι μου με περιμένει..!!!

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

βία...

 Από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε ότι είμαι έγκυος, με τον free έχουμε αναλύσει τα πάντα για το πώς θέλουμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας.. Και συμφωνήσαμε και οι δύο ότι κάθε μορφή βίας, σωματική και ψυχολογική, θα απουσιάζει από το σπίτι μας.. Θέλουμε και οι δύο να λύνουμε οποιοδήποτε θέμα προκύψει με συζήτηση, όπως άλλωστε κάνουμε και μεταξύ μας..

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, το ελπίζω όμως... Άλλωστε μέχρι τώρα όποτε με έχει "κουράσει" το μωρό, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είναι ένα βρέφος που μέσα σε λίγες μέρες διπλασιάζει το βάρος του, τεντώνει το σώμα του, αλλάζει...
Είναι λογικό να πονάει, να γκρινιάζει, να μην έχει ησυχία...
Και πρέπει να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, να μην κουράζομαι, να μην νευριάζω, να μην χάνω την ψυχραιμία μου.... Και να βρω τρόπο να κοντρολάρω και τις ορμόνες μου.. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν τις έχω υπό έλεγχο.. Τις πρώτες μέρες μετά την γέννα, κάθε φορά που σκεφτόμουν ότι δεν γέννησα με Φ.Τ, έβαζα τα κλάματα.Τώρα όμως έχω καταφέρει να φτάσω στο σημείο απλά να βουρκώνω και να νοιώθω ένα κόμπο στο λαιμό...

Ακριβώς απέναντι από μένα μένει μια κοπέλα με τα δυο της αγοράκια.. Μαζί της μένει και η μάνα της, κλασσική βουλγάρα, ή τεσπα ανατολικό μπλοκ... Νταρντανογυναίκα, κοντο ξανθό μαλλι, κτλ.. Η κόρη ψηλή αδύνατη, με ένα τσιγάρο στο χέρι, και δεν πολυασχολείται με τα παιδιά που ουσιαστικά τα μεγαλώνει η γιαγιά.. Όλη την ημέρα φωνάζει, δεν καταλαβαίνω τι λέει, μόνο το όνομα του μεγάλου, που είναι γύρω στα 4.. ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, δεν ακούω και τίποτα άλλο, και ο Νίκος, με μια πιπίλα στο στόμα όλη μέρα έχει ως ασχολία να βαράει το μικρό του αδελφάκι, που πρέπει να είναι περίπου στα 2... Το τι ξύλο πέφτει σε αυτό το σπίτι, δεν περιγράφεται.. Έχω δει τη μάνα να πιάνει το παιδί από το χέρι και να το στέλνει συρτό μέσα στο σπίτι, σαν μπάλα του μπόουλινγκ που θέλει να ρίξει τις κορίνες...

Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι ότι έχουν δύο καρέκλες στο μπαλκόνι... Και τα παιδιά έχουν μάθει και ανεβαίνουν... Κάθε φορά που τα βλέπω φοβάμαι ότι θα πέσουν από κάτω.. Και είμαστε στον 2ο... Η μάνα δεν αντιδρα καθόλου.. Μπροστά της ανεβαίνουν κι εκείνη στην κοσμάρα της.. Μια φορά μόνο που μας είδε που κοιτούσαμε, φώναξε το κλασικό ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, και ο Νίκος την έγραψε κανονικότατα..

Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα.. Τι να κάνω..? Πώς να αντιδράσω..?? Μέχρι τώρα τηρώ στάση αναμονής, και καλά δεν είδα τίποτα δεν ξέρω τίποτα. Αν όμως αύριο πέσει κάποιο παιδάκι από το μπαλκόνι θα έχω τύψεις για όλη μου τη ζωή.. Όσο για το ξύλο που τρώνε τα μικρά, είναι καθαρή ενδοοικογενειακή βία. Ίσως βλέπω πολλές αμερικανιές, αλλά δεν θα έπρεπε κανονικά να επέμβει κάποιος..??






Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

2 μήνες..!!!

Πέρασαν κι όλας 2 μήνες..!! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, ειδικά όταν δεν το θέλεις...

Σε 10 μέρες γυρίζω στη δουλειά, και θα είμαι 6 ώρες την ημέρα μακρυά από τον πασάκα μου..
Δεν είμαι έτοιμη να τον αφήσω ακόμα, είναι πολύ μικρός, σχεδόν εύθραστος. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι θα είναι σε συγγενικά χέρια κι όχι σε σταθμό... Και φυσικά η μανούλα έχει φροντίσει να υπάρχει αποθηκευμένο γαλατάκι, για να συνεχίσει ο Απόλλωνας να πίνει μαμίσιο γάλα κι όχι σκόνη..!!

Ήδη μου χαμογελάει, και εγώ τρελαίνομαι.. Όλη μου η ζωή άλλαξε..!! Ολοκληρώθηκα ως γυναίκα, ως σύζυγος, ως μητέρα..!! Τώρα πια έχω δύο άντρες στη ζωή μου, κι ο μικρός κάνει ότι μπορεί για να μου το υπενθυμίζει καθημερινά.. Κάθε φορά που τον παίρνω αγκαλιά, κι εκείνος ακουμπάει το κεφαλάκι του πάνω μου, και βάζει τα χεράκια του γύρω από λαιμό μου, χάνομαι... Ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν το κάνει συνειδητά, τουλάχιστον όχι ακόμα, εγώ χάνομαι..!!!

Η αλήθεια είναι ότι το πλασματάκι μας έφερε τη σχέση μας με τον free σε άλλα επίπεδα, ανώτερα, μυστηριακά... Τίποτα πιο ιερό από μια νέα ζωή.. Από μια ζωή που εξαρτάται απόλυτα από σένα, για να την αναθρέψεις, να τη μορφώσεις, να την προστατέψεις... Μακάρι να τα καταφέρουμε... Μακάρι ο γιος μας να ξέρει πάντα ότι οι γονείς του τον αγαπάνε και ότι θα κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να είναι ευτυχισμένος..!!

Για να είμαι πιο κοντά με τον γιο μου πήρα sling.. Πάμε μαζί παντού, και τον νοιώθω πάνω μου, και ξέρω ότι η αίσθηση αυτή του προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια.. Και φυσικά δεν ήταν εύκολο να βρω αυτό που ήθελα, σιγά μην ήταν χιχιχιχιι..!! Ευτυχώς που η Δώρα έκανε πάλι το θαύμα της, και έφτιαξε ένα ring sling, όπως ακριβώς το ζήτησα..!! Παραλλαγή λοιπόν, για σκληρά αντράκια..!! Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ ring sling




αγαπημενα....


VideoPlaylist