Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Ένωση Ελλήνων Πολιτών...

Πριν πολλά πολλά χρόνια συνειδητοποίησα ότι το πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην Ελλάδα δεν με εκφράζει... Και φυσικά θεώρησα ότι για να είμαι έντιμη απέναντι στον εαυτό μου και στο Κράτος μου θα έπρεπε να αντιπροτείνω μια λύση, ακριβώς για να διαφοροποιηθώ από τα αριστερά ισοπεδωτικά μηνύματα, όπου τα πάντα είναι χάλια, αλλά λύση δεν υπάρχει για τίποτα..

Πάντα λοιπόν είχα στο μυαλό μου ένα μοντέλο συνδικαλισμού του πολίτη. Σχήμα οξύμωρο φαίνεται αρχικά, αλλά ουσιαστικά δεν είναι. Είναι απόλυτη πεποίθησή μου ότι ο Έλληνας έχει ουσία, αλλά πολύ απλά έχει επαναπαυτεί στην μιζέρια. Είναι απαράδεκτο οι Έλληνες πολίτες να δωρίζουν εκατομμύρια ευρώ για τις χώρες που έχουν πληγεί από το τσουνάμι, όταν με τα ίδια χρήματα θα βελτιωνόντουσαν πολλά στη πατρίδα μας...

Είναι ανάγκη να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Και τονίζω ότι είμαι αντίθετη με τον εθελοντισμό. Δεν μιλάω για εθελοντική προσφορά. Μιλάω για προσφορά εργασίας... Είμαστε μια χώρα όπου οι δικηγόροι, οι γιατροί και οι δάσκαλοι περισσεύουν.. Και σίγουρα θα ήταν καλύτερα και για αυτούς να δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους, παρά να τυλίγουν σουβλάκια...

Αυτό λοιπόν θα ήταν εφικτό αν σε κάθε νομό υπήρχε ένα κέντρο της Ένωσης, όπου τα μέλη θα παρείχαν αλλά και θα απολάμβαναν τα ωφέλη.. Μια μικρή συνδρομή και θα ήταν απόλυτα ρεαλιστικό..

Διότι πολύ απλά ο Έλληνας δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει σήμερα για να μην κερδίσει τίποτα, να φακελώσει , να λαδώσει, να κάνει τις λαμογίες του χωρίς τύψεις. Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει. Και επιτέλους κάποια στιγμή οι ίδιοι οι πολίτες να ξεκινήσουν πόλεμο ενάντια στη διαφθορά...

Κι ενώ όλα αυτά ήταν μέσα στο κεφάλι μου, και κάποιοι με θεωρούσαν γραφική και μελοδραματική, γνώρισα τα άτομα που απαρτίζουν την Ένωση Ελλήνων Πολιτών, άτομα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην άλλη άκρη της Ελλάδας, άτομα που έκαναν πράξη τις ιδέες μου, άτομα που τόλμησαν....!!!!

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

κι ας αναπαυτούμε στην κάσα μας...

«Αξιότιμοι κύριοι,

Βιώνοντας κι εγώ, όπως όλοι οι Έλληνες τις δραματικές εξελίξεις με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τις αγωνιώδεις προσπάθειές σας για την καλύτερη δυνατή στήριξη και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε από την Ε.Ε., αλλά και το ΔΝΤ, έκπληκτη παρακολούθησα την ομιλία ενώπιον του Ελληνικού κοινοβουλίου του βουλευτή του Σύριζα, κου Δ. Παπαδημούλη.

Ο κ.Παπαδημούλης με τον οποίο ουδέποτε είχα προσωπική ή με οποιοδήποτε τρόπο επαφή, από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, αναφέρθηκε στο όνομά μου με χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς και προσβλητικούς για μένα ως άνθρωπο όσο και ως επαγγελματία.

Προφανώς ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ελλείψει πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, επιδιώκοντας μόνο τον εντυπωσιασμό και την αναμετάδοση του ανύπαρκτου πολιτικά λόγου του από τα ΜΜΕ, χρησιμοποίησε το όνομά μου με υβριστικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη βουλευτική του ασυλία για μια αήθη και άνανδρη επίθεση σε βάρος ενός απροστάτευτου στη συγκεκριμένη περίπτωση πολίτη, διασύροντάς με από τον ύψιστο και ανώτερο ναό της δημοκρατίας, το κοινοβούλιο.

Δίχως καμία αιτία και κανένα επιχείρημα, πέρα από υβριστικούς χαρακτηρισμούς του, ο κ. Παπαδημούλης υποστήριξε ενώπιον της ολομέλειας του κοινοβουλίου ότι φοροδιαφεύγω και εξαπατώ το Ελληνικό κράτος, τη στιγμή μάλιστα που υπόκειμαι διαρκώς σε αλλεπάλληλους ελέγχους από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας, δίχως να έχει προκύψει από την πλευρά μου η παραμικρή παρατυπία. Κι όλα αυτά τη στιγμή που εγώ εκτίθεμαι, εξαιτίας του επαγγέλματός μου ως καταξιωμένη καλλιτέχνης, καθημερινά στα ΜΜΕ και προσπαθώ να αποτελέσω παράδειγμα για την οικονομική στήριξη της χώρας μας, καταβάλλοντας μέχρι κεραίας και με διαφάνεια κάθε ευρώ που μου αναλογεί από φόρους και υποχρεώσεις.

Την ίδια στιγμή προσωπικά αμφιβάλλω αν ο κ. Παπαδημούλης λειτουργεί με την ίδια διαφάνεια απέναντι στο ελληνικό δημόσιο. Αμφιβάλλω αν ο κ. Παπαδημούλης τη στιγμή που με υβρίζει και με κατηγορεί αβάσιμα, δεν έχει εμπλακεί σε κάποια από τις πολλές υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων για τα οποία βοά ο πολιτικός κόσμος της χώρας και ταλανίζουν εδώ και χρόνια την ελληνική οικονομία.

Αμφιβάλλω αν ο κ.Παπαδημούλης δεν έχει χαρτοφυλάκιο μετοχών σε «off shore» εταιρίες, δεν έχει χρηματιστεί, δεν έχει «λαδωθεί», δεν έχει συμμετάσχει σε κάθε λογής ρεμούλες και δεν έχει υποκύψει σε πιέσεις οικονομικά ισχυρών με αντάλλαγμα φυσικά το χρήμα.

Επειδή ο κ.Παπαδημούλης καλύπτεται δυστυχώς από τη βουλευτική ασυλία, η κίνησή μου να στραφώ νομικά εναντίον του, μετά την ανήθικη επίθεση που μου εξαπέλυσε και μάλιστα μέσα από το κοινοβούλιο, ήταν καθαρά συμβολική. Όμως μέσω της παρούσης επιστολής, εκτιμώ ότι κάνω κάτι άκρως ουσιαστικό. Ασκώ το δικαίωμα που μου δίνει το σύνταγμα της Ελλάδας να απευθυνθώ σ’ εσάς, τους ανώτερους θεσμούς του κοινοβουλευτικού μας συστήματος και να σας ζητήσω να με προστατεύσετε από τον κ. Παπαδημούλη και τους ομοίους του, που προσβάλλουν το κύρος του Ελληνικού κοινοβουλίου.

Ως πολίτης της χώρας στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία, πιστεύω ότι θα σκύψετε με ενδιαφέρον και στοργή στην περίπτωση της κατάφορης προσβολής και αδικίας σε βάρος μου και θα με περιβάλλετε με αγάπη, προστατεύοντάς με παράλληλα και ως επαγγελματία που προσπαθώ καθημερινά να προάγω την τέχνη, αλλά και να βοηθήσω αυτή τη δύσκολη στιγμή την Ελλάδα μας, καταβάλλοντας μέχρι κεραίας τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, εργαζόμενη σκληρά πολλές φορές και νύχτα κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Στην προσπάθειά σας αυτή να βγούμε από την οικονομική κρίση, διατίθεμαι να συμμετέχω με οποιοδήποτε τρόπο, καθώς έρχομαι σε επαφή με τους νέους και τις νέες της χώρας μας... αποτελώντας για τους περισσότερους «είδωλο».

Κι επειδή ακριβώς είμαι άκρως ευαισθητοποιημένη και θέλω να προσφέρω στην κοινωνία, όχι μόνο δείγματα της καλλιτεχνικής μου φύσης αλλά και του κοινωνικού μου έργου, δε σας κρύβω ότι σκέπτομαι πλέον σοβαρά να εισέλθω ενεργά στο χώρο της πολιτικής, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που σε κάθε μου εμφάνιση με προτρέπουν να συμμετέχω στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς της πατρίδας μας.

Μετά τιμής
Τζούλια Αλεξανδράτου"

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

τι να σας πω κι εγώ, τι να μου πείτε κι εσείς...

Η αλήθεια είναι ότι την περίοδο που ήμουν σε κατάθλιψη ήθελα να γράφω... Κι όταν ήμουν στο κρεβάτι ανάσκελα πάλι ήθελα να γράφω... Και κάθε φορά που ήμουν στεναχωρημένη ήθελα να γράφω... Τις περιόδους με την μεγαλύτερη πίεση έγραψα τα παραμυθάκια μου...

Τώρα πια τίποτα... Νάδα... Έφτιαξα αυτό το μπλογκ, και σιγά σιγά χάνει την αξία του για μένα... Γιατί διαβάζω τις τελευταίες αναρτήσεις μου κι είναι σχεδόν πάντα για το γάμο... Γιατί αυτό κυριαρχεί στη ζωή μου... Και γιατί είμαι ευτυχισμένη... Είμαι όμως ευτυχισμένη επειδή παντρεύομαι τον Free, όχι επειδή παντρεύομαι γενικά... Κι αυτό δεν φαίνεται από τα γραπτά μου...

 Πρόσφατα άκουσα ότι τα καλύτερα τραγούδια γράφονται σε περίοδο θλίψης, γιατί όταν είμαστε καλά βγαίνουμε έξω και γλεντάμε... Ε, κάπως έτσι είμαι κι εγώ... Αυτή τη περίοδο είμαι συνέχεια έξω.. Και μπορεί να μην γλεντάω, αλλά τρέχω συνέχεια... Και δεν παραπονιέμαι :-))

Όμως παραμένω εγώ, και απαιτώ από τους γύρω μου να το καταλάβουν...!!! Και δυστυχώς δεν είναι δεδομένο για αυτούς όσο είναι μέσα στο κεφάλι μου...!!Αλλά θα μου πεις πότε το δικό μου κεφάλι είχε μέσα τα ίδια πράγματα με το κεφάλι των άλλων..???!?!!?!

αγαπημενα....


VideoPlaylist