Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

τελείωσε κι αυτό...

Δεν εννοώ την εγκυμοσύνη.. Ακόμα έγκυος είμαι..!!! Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να περπατάω, έλα μου όμως που σκυλοβαριέμαι...!! Οπότε βρήκα τη λύση... Απογραφή...!! Έγινα κι εγώ μία απογραφέας.. Έτρεχα με την κοιλιά στο στόμα, κουβαλούσα μαζί μου και τη κουμπάρα ή τη μάνα μου, μη γεννήσω σε κάνα ξένο σπίτι, και όλα καλά..

Η αλήθεια είναι ότι η κοιλιά μου άνοιξε περισσότερες πόρτες από ότι το καρτελάκι μου... Πολλοί άνοιγαν λίγο την πόρτα, με κοιτούσαν, κι έλεγαν μπες μέσα κοπέλα μου που τρέχεις σε αυτή την κατάσταση..!! Όλες οι γριές επέμεναν να πάρω σοκολατάκι, οι νεότεροι προσέφεραν νερό ή χυμό, γενικά δεν είχα σοβαρά προβλήματα, με κάποιες εξαιρέσεις προφανώς...

Σε μία περίπτωση με ρώτησαν αν είμαι αλήθεια έγκυος, ή αν είναι κόλπο.. Σκέφτηκα να απαντήσω ότι εκεί κρύβω τα ασημικά από το πρπηγούμενο σπίτι, αλλά συγκρατήθηκα... Μία άλλη κοπέλα μου είπε ότι δεν είχε πρόβλημα να γεννήσω σπίτι της, αφού ακόμα δεν είχε κάνει γενική, και δεν είχε μαζέψει τα χαλιά..!! Δυστυχώς δεν της έκανα τη χάρη, και έφυγα με το μωρό μέσα μου... Κρίμα.. Τώρα που το σκέφτομαι θα είχε πλάκα πάντως..!!

Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι η Κυψέλη είναι γεμάτη με χωρισμένες γυναίκες, οι άντρες δεν ξέρω που πήγαν... Δεν βρήκα ούτε έναν ευπαρουσίαστο, τσάμπα έσερνα μαζί μου τη κουμπάρα, μπας και γνωρίσει κανέναν... Επίσης δεν βρήκα πολλούς αλλοδαπούς, σε όλες τις πολυκατοικίες  υπήρχαν πολλά άδεια διαμερίσματα που τα είχαν αφήσει οι ένοικοι το τελευταίο διάστημα...

Το αποκορύφωμα ήταν μια περίπτωση που χτύπησα κουδούνι, δεν άνοιξε κανείς, έριξα σημείωμα, και ενώ ήμουν έτοιμη να φύγω, ανοίγει η πόρτα, ένα χέρι αρπάζει το σημείωμα και ξανακλείνει την πόρτα...!!! Όσο και να χτυπούσα δε μου άνοιγε με τίποτα... Τελικά μετά από 3-4 μέρες και 1-2 σημειώματα ακόμα, με πήρε τηλέφωνο ο Μάνθος, να μου πει να πάω στις 10 το βράδυ... Τι κρίμα που δεν μπορούσα..!!! Βέβαια ο Μάνθος είναι gay, οπότε μάλλον θα χάρηκε που έστειλα τον αδελφό μου να κάνει την απογραφή...

Σε καμμία περίπτωση δεν θα το ξανάκανα... Τα χρήματα είναι πολύ λίγα, η δουλειά πολύ περισσότερη από όσο θα περίμενε κανείς, και οι Έλληνες έτοιμοι να αρπαχτούν με το παραμικρό... Μέχρι και για το φυλλάδιο για τη δωρεά οργάνων στράβωναν... Άσε πια που όλοι είχαν ακούσει από την τηλεόραση ότι οι ερωτήσεις είναι προσωπικές και παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα... Σιγά ρε...!!! Ποιο είναι το προσωπικό δεδομένο..?!?!?! Η ημερομηνία γέννησης..?!?!?! Ή το εμβαδόν της κουζίνας σας...?? Κλείστε την τηλεόρασή σας μπας και ξυπνήσετε..!!! ΠΡΟΒΑΤΑ..!!!!

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

τελευταίος μήνας αναμονής....

Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα γίνω σαν όλες τις άλλες που κορόιδευα, ότι δεν θα μιλάω μόνο για την εγκυμοσύνη, ότι δε θα... θα... θα....
Χειρότερη κι από υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ σε μπαλκόνι είχα γίνει... Και φυσικά ό,τι υποσχέθηκα , κυρίως στον εαυτό μου, απλά δεν είναι δυνατόν να συμβεί...!!! Ποια έγκυος δεν σκέφτεται συνέχεια το εμβρυάκι της..?? Ποια μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν άλλαξε η ζωή της..??? Και τώρα που έχω φτάσει σχεδόν στο τέλος, και περιμένω το μικρό μου θαυματάκι, είμαι αποφασισμένη για ένα και μόνο πράγμα... Ότι το πλασματάκι αυτό θα πάρει τόσο αγάπη, όση είναι δυνατόν να αντέξει άνθρωπος..!!

Τον τελευταίο καιρό είμαι σε μίνι καραντίνα.. Ο μικρός μας έδειξε σημάδια ότι βιάζεται να βγει, κι ο γιατρός συνέστησε ξεκούραση και ξάπλα.. Από τι ρε φίλε να ξεκουραστώ..??? Από τον πολύ ύπνο..???Γιατί κάτι άλλο που να είναι κουραστικό δεν κάνω. Μου τα απαγόρεψαν όλα..! Ναι, ναι ΟΛΑ..! Για τον 8ο μήνα :-( Πριν 2 μέρες ο γιατρός του ΙΚΑ μου είπε ότι δεν πρέπει να χαιδεύω την κοιλιά μου..!! Στον 8ο λέει είναι επικίνδυνο να δραστροποιηθεί η μήτρα, και να προκληθεί πρόωρος τοκετός. Αυτό ήταν πλήγμα για μένα, αλλά και για τον free.. Πιστεύω βαθύτατα ότι ο μικρός νοιώθει , αισθάνεται, αντιλαμβάνεται τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι έπεσε σε μελαγχολία τις 2 μέρες που δεν τον ακούμπησε ο πατέρας του. Οπότε κι εγώ σήμερα δεν άντεξα.. Χάιδεψε την κοιλιά μου ΤΩΡΑ. Δεν πρόκειται να γεννήσω!! Άει στο καλό πια..

Γενικά πάντως εκνευρίζομαι να με ακουμπάνε, να έρχονται πολύ κοντά μου, δεν θέλω να κάθονται δίπλα μου στον καναπέ, και εννοείται να χαιδεύουν την κοιλιά μου. Τώρα τελευταία συμβαίνει συχνά. Περπατάω στο δρόμο και άγνωστοι άνθρωποι μου ακουμπάνε την κοιλιά, και μου εύχονται. Νοιώθω λίγο σαν τον Βούδα, που αν του τρίψεις την κοιλιά είναι καλοτυχία... Μόνο τον free θέλω να με ακουμπάει, ειδικά όταν αντιλαμβάνομαι τις αντιδράσεις του Κακαλέα. Πάρτυ κάνει εκεί μέσα, ευτυχώς ακόμα δεν φωνάζει τους φίλους του.!!

Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο, γιατί διαφορετικά το παιδί μου θα ερχόταν στο κόσμο και δε θα είχε τίποτα.. Είχα αφήσει τα πάντα για να τα κάνω αφού σταματούσα από τη δουλειά. Και τώρα που δεν επιτρέπεται να πάρω τα όρη και τα βουνά, φροντίζω τη προίκα του μωρού μέσω νετ. Σχεδόν έχω τελειώσει. Το αγαπημένο μου είναι αυτό που δείχνει η εικόνα παρακάτω....

 

αγαπημενα....


VideoPlaylist