Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

Ο παλιατζής...

Βρε παιδιά, μια ερώτηση έχω και απάντηση δεν παίρνω... Αν, λέμε αν, έχω ένα σπίτι γεμάτο παλιατζαρία, παλιά έπιπλα, οικιακές συσκευές , βιβλιοθήκες κτλ κτλ κτλ, που δεν έχουν καμμιά αξία, τι τις κάνω...?? Τις βγάζω στο δρόμο και κλείνουν όλο το στενό...??? Ή φωνάζω παλιατζή...???

Κι ο παλιατζής θα δεχτεί να κουβαλήσει όλη αυτή την ρημαδοκατάσταση χωρίς να βγάλει κάτι, ή θα πρέπει να τον πληρώσω κι όλας..??

Είδατε, σας το είπα, έχω απορίες...!!!

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

λέξεις- εικόνες-μνήμες-αναμνήσεις...

Ένας χρόνος πέρασε. Έφυγες όσο κι αν προσπαθήσαμε να σε κρατήσουμε. Δώδεκα μήνες χωρίς εσένα. Είναι πολλοί. Η απουσία σου δυσβάσταχτη. Όμως δεν φοβάμαι για σένα. Ξέρω ότι είσαι δυνατός. Κι ότι οι νεράιδες δε θα σε αφήσουν ποτέ μόνο. Δεν θα τρέμεις στο σκοτάδι ούτε θα γίνεσαι μούσκεμα στη βροχή. Θα πιάνεσαι από τα φτερά τους και θα κάνετε μακρινά ταξίδια, γεμάτα μουσική και φως.


Το κόκκινο του πόνου άλλαξε, έγινε κόκκινο της αγάπης. Το μαύρο της μοναξιάς μεταλλάχθηκε σε μαύρο του πείσματος. Μην ξεχάσεις ποτέ γλυκέ μου ότι η ελπίδα είναι σαν την νεραιδόσκονη. Την σκορπάμε γύρω μας και όλα λάμπουν, όλα γίνονται καλύτερα. Ακόμα και μέσα από μεγάλους αγώνες, ακόμα και μετά από τεράστιες δυσκολίες, το φως πάντα κερδίζει, το χρώμα δημιουργεί κύκλους στο μυαλό μας.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

κλήση σας προωθείται...

Αν ξανακούσω κανένα μαλάκα να μου πει ότι τώρα που δεν δουλεύω έχω άφθονο χρόνο θα του αραδιάσω όσα λιμενεργάτικα πρόλαβα να μάθω στα 3 χρόνια που δούλευα στον Πειραιά. Κι αν με παιρνει κανείς τηλέφωνο, δεν μπορώ να απαντήσω, είμαι στο νοσοκομείο. Και μη ρωτήσετε σε ποιο νοσοκομείο, γιατί με πάει γαμιόντας... Κάθε μέρα φεύγω το πρωί από το σπίτι και παίρνω σβάρνα τα νοσοκομεία. Και να πεις ότι κάνω και τίποτα... Ηθική συμπαράσταση προσφέρω, κι ανάμεθα κι αν την καταλαβαίνουν οι αποδέκτες...


Άσε που νοιώθω και τύψεις. Έχω να μαγειρέψω 4 μέρες, με εξαίρεση την Κυριακή το βράδυ. Έχω χώσει τη μάνα μου να μαγειρεύει, και φυσικά δεν τρώω τα φαγητά της αφού σε κάθε μπουκιά βρίσκω 88 ελατώματα. Βασικά αυτό το πρόβλημα το έχω γενικά. Μάλλον η αίσθηση της γεύσης μου είναι εξαιρετικά έντονη, με αποτέλεσμα να είμαι εξαιρετικά αυστηρή στην κρίση μου. Και το χειρότερο είναι ότι όλος ο κόσμος θεωρεί τη μάνα μου εξαίρετη μαγείρισσα και μάλλον την πληγώνω με τα λόγια μου. Πριν λίγο καιρό είχε φτιάξει σοκολατόπιτα. Παρένθεση. Λατρεύω την σοκολάτα. Μπορώ να ζω μόνο με σοκολάτα. Κλείσιμο παρένθεσης. Η συγκεκριμένη σοκολατόπιτα μου φάνηκε άθλια. Όλοι οι παριστάμενοι ζήτησαν και δεύτερο κομμάτι, εκτός από μένα που έφαγα μόνο μια κουταλιά. Δεν ήξερα καν τη συνταγή και τα υλικά που είχε βάλει μέσα. Της είπα λοιπόν τι πρέπει να αλλάξει. Και ευτυχώς το έκανε. Οπότε η επόμενη σοκολατόπιτά της άγγιζε την τελειότητα.


Είχα κλείσει μια συνάντηση με ένα άτομο που τον τελευταίο καιρό είναι δύσκολο να το συναντήσω. Και μάλιστα ο σκοπός της συνάντησης ήταν για να διεκπαιρεώσουμε δική μου δουλειά. Και... το ξέχασα. Τόσο απλά. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να πάρω ένα γαμωτηλέφωνο για να επιβεβαιώσω το ραντεβού. Και το ξέχασα....!!!


Και τώρα που γράφω είναι μόνο και μόνο γιατί πρέπει να περιμένω λίγη ώρα πριν πάω για ύπνο. Αλλιώς δεν θα έβρισκα χρόνο ούτε για αυτές τις 5 αράδες. Το μόνο καλό είναι ότι τις τελευταίες μέρες κατάφερα να διαβάσω 2 βιβλία. Αν και κανονικά θα έπρεπε να διαβάζω μαθηματική λογική... 
Αύριο θα περάσω από 3 νοσοκομεία, ελπίζω να μην συναντήσω κανέναν από σας. ;-)

αγαπημενα....


VideoPlaylist