J & J

Είδα χτες την ταινία, αφού περίμενα τόσες μέρες να βρεθεί ένας καλός άνθρωπος να το ανεβάσει. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ταινία για 100 Όσκαρ, αλλά δεν μετάνοιωσα που το είδα. Άσε που μερικά σημεία με άγγιξαν ιδιαίτερα, λόγω καταστάσεων της ζωής μου. Και φυσικά υπάρχει και απόφθεγμα που βγαίνει από όλα αυτά, αλλά θα το γράψω στο τέλος για να διαβάσετε όλο το κείμενο, χαχαχαχαχαχα.

Εν ολίγοις, τον τελευταίο καιρό είμαι άνεργη, κι όταν δεν τρέχω για να εξυπηρετήσω τους γύρω μου, κλείνομαι στην κουζίνα και μαγειρεύω. Απέχω παρασάγκας από την απλή ανάμειξη υλικών, και ανακάτεμα τροφίμων. Δε μου αρκεί απλά ένα νόστιμο φαγητό, το θέλω ευπαρουσίαστο και διαφορετικό.

Έφτιαξα τούρτα, που την κάλυψα με αμυγδαλόψυχα, την οποία είχα βάψει, πλάσει και κόψει έτσι ώστε η τούρτα να θυμίζει κουτί δώρου, με τα φιογκάκια της και όλα. Έφτιαξα κέικ με γεύση νες καφέ, με συνοδεία σαντιγύ με άρωμα νες καφέ. Ακόμα και η κιμαδόποτά μου ήταν έτσι διπλωμένη που θύμιζε στρούντελ και ο σολωμός ήταν μαριναρισμένος με κρασί και μουστάρδα.

Και χτες το βράδυ ξέφυγα τελείως... Έκανα κέικ αρκουδάκι...!! Αυτό βέβαια θέλει φωτογραφία για να καταλάβετε τι ακριβώς έκανα. πάντως αυτή τη στιγμή στο σαλόνι μου υπάρχει ένα καθιστό αρκουδάκι, που φοράει παπιγιόν και καπνίζει πούρο, και είναι τόσο όμορφο που λυπόμαστε να το κόψουμε να το φάμε...

Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό με ευχαριστεί ιδιαίτερα, με ηρεμεί, ακριβώς επειδή δεν είναι υποχρεωτικό και καταναγκαστικό. Χαίρομαι να πειραματίζομαι, ειδικά αφού τα αποτελέσματα δεν παιρνάνε από κρίση. Ο free φαίνεται να τρώει ότι κι αν του σερβίρω, και μέχρι τώρα θεωρεί ως αποτυχία μου τα τσουρέκια που έφτιαξα βάση συνταγής γνωστού τηλεοπτικού μάγειρα, τα οποία ήταν διαφορετικά από τα συνηθισμένα τσουρέκια που φτιάχνω. Βέβαια όσοι δοκίμασαν τα συγκεκριμένα τσουρέκια χωρίς να έχουν φάει τα πρώτα που έφτιαξα, είπαν ότι ήταν τόσο νόστιμα που ζήτησαν και δεύτερη μερίδα. Οπότε δεν τα χρεώνω στις αποτυχίες μου.

Και φυσικά κάπου έπεσε στο τραπέζι η ιδέα. Πήγαινε σε μια σχολή μαγειρικής. Και το σκέφτηκα για 3 ολόκληρα δευτερόλεπτα. Φαντασία έχω, υστερία στη γεύση έχω, σε σημείο να κάνω μαγείρισες χρόνων να χτυπάνε το κεφάλι τους στο τοίχο, και με κάποιο περίεργο τρόπο μπορώ να μαγειρέψω οτιδήποτε και να βγει νόστιμο και όμορφο. Αλλά δεν θέλω να το κάνω δουλειά. Δεν θέλω να το σπουδάσω. Μαρέσει να ανοίγω το τσελεμεντέ της γιαγιάς, γραμμένο στη καθαρεύουσα, και να αλλάζω τις συνταγές προκειμένου να φτιάξω αυτό που φαντάζομαι.

Επιτέλους έφτασε η μεγάλη ώρα. Τώρα θα διαβάσετε το απαύγασμα της σοφίας μου. Ο έρωτας δεν περνάει από το στομάχι. Απλά όταν είσαι ερωτευμένος και ευτυχισμένος σου βγαίνει την ώρα που μαγειρεύεις. Όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα αποτυπώνονται στην κατσαρόλα σου. Οπότε ο έρωτας δεν περνάει από το στομάχι, ο έρωτας φαίνεται στην κατσαρόλα...!!!

υγ. παρόλο που μαγειρεύω τουλάχιστον ένα φαγητό και ένα γλυκό κάθε μέρα, δεν έχω πάρει ούτε μισό κιλό...!!! δεν είναι καταπληκτικό...??????????