Χτες το βράδυ για άλλη μια φορά ξενύχτησα.... Όχι δεν είχα πάει στα μπουζούκια... Διάβαζα... Σήμερα έχω dead line για να παραδώσω εργασία λογισμικού... Μέχρι τώρα έχω εξηγήσει τουλάχιστον 2 φορές στο λουκουμάκι μου το περιεχόμενο της εργασίας, αλλά το απλανές βλέμμα της μου έδειξε ότι μάλλον δεν κατάλαβε ούτε το 30% αυτών που της έλεγα... Οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία να εξηγήσω τι εργασία έχω να παραδώσω... Το θέμα είναι ότι μέχρι σήμερα στις 16.00 πρέπει να παραδωθεί.. Κι αν υπολογίσουμε ότι εγώ σχολάω στις 16.00, κι ότι δεν μπορώ να τρέξω sql στη δουλειά, εύκολα συμπεραίνουμε ότι ουσιαστικά η εργασία έπρεπε να τελειώσει χτες...
.
Κι εκεί που καθόμουν πνιγμένη, μέσα στους καπνούς από τα τσιγάρα μου, θυμήθηκα τις αθώες εκείνες εποχές που μου φαινόταν αδιανόητο να περιμένω μέχρι τελευταία στιγμή για να παραδώσω εργασία... Εβλεπα τους άλλους που έτρεχαν, που ζητούσαν παράταση κτλ. κι έλεγα, "καλα, δεν μπορούν να βάλουν ένα πρόγραμμα στη ζωή τους..??" Όμως όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει... Γιατί στα 2 χρόνια που είμαι στο ΕΑΠ δεν έχω καταφέρει να παραδώσω εργασία πριν την τελευταία μέρα παράδοσης... Ακόμα και τη μια και μοναδική φορά που από λάθος μου ετοίμασα την εργασία μία βδομάδα νωρίτερα, και πάλι περίμενα την τελευταία μέρα για να τη στείλω..
.
Από δικαιολογίες μπορώ να σκεφτώ πολλές, ειδικά φέτος που όλη μου η ζωή έχει αλλάξει και οι προτεραιότητες στη ζωή μου απέχουν παρασάγκας από τις περσινές. Αλλα πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι ότι υποσυνείδητα ξέρω ότι πάντα θα στέλνω τις εργασίες μου τελευταία στιγμή, κι ότι οι καθηγητές μου δεν περιμένουν κάτι διαφορετικό από μένα... Άλλωστε σημασία έχει ότι συνήθως οι βαθμοί μου είναι >9 , οπότε γιατί να χαλάσω μια τόσο πετυχημένη συνταγή...???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου