Το Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας κοντεύει 4 μηνών και εγώ αρνιόμουν να του πω νανούρισμα.. Τον κοίμιζα με το "μαύρος γάτος" ή του ψιθύριζα διάφορα πράγματα που μου έρχονταν στο μυαλό...  Ο free μου έλεγε ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, κι ότι πρέπει να βρω ένα νανούρισμα που να μου αρέσει, να το λέω κάθε βράδυ, να το συνδυάσει ο Απόλλωνας με εμένα. Έλα μου όμως που δεν μου άρεσε κανένα από τα παραδοσιακά νανουρίσματα...

Χτες το βράδυ όμως, την ώρα που προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε, σιγά σιγά, λέξη-λέξη, μου ήρθε στο μυαλό ένα νανούρισμα, βγαλμένο εξ'ολοκλήρου από το μυαλό μου, το οποίο του το τραγουδούσα συνέχεια μέχρι να κοιμηθεί, και φάνηκε να τον ηρεμεί..!!

Το είπα και στον free, και φάνηκε να του αρέσει...  Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Απόλλωνας θα έχει το δικό του νανούρισμα, φτιαγμένο από την μανούλα για εκείνος..!!! Σας το γράφω εδώ κι αν σας αρέσει μπορείτε να το σιγοτραγουδάτε κι εσείς στα καμάρια σας...

Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Νάνι Νάνι το μωρό μου

Νάνι το χαμόγελό μου

Κλείσε τα Ματάκια

Να κάνεις ονειράκια

Να 'ρθει κι η Νεραιδούλα

Να έχεις παρεούλα

Μην είσαι μοναχούλης

Που είσαι εσύ καλούλης.... (εναλλακτικά ομορφούλης)

Σχέσεις... Σχέσεις... Σχέσεις...

Τον τελευταίο καιρό μάλλον αρχίζουν και υποχωρούν οι ορμόνες μου.. Και βλέπω πια τα πράγματα από άλλη οπτική, πιο ήρεμη, πιο ψύχραιμη θα έλεγα..

 Η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετές μέρες ξυπνούσα και κοιμόμουν με μία σκέψη, ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο free έχει απομακρυνθεί, και καθόμουν και το ανέλυα και σκεφτόμουν όλες τις παραμέτρους. Πόσες φορές με φίλησε σήμερα, μου είπε σ αγαπώ..? , με θέλει...? , τι σκέφτεται για μένα τώρα που είμαι χοντρή και όχι έγκυος...???

Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση είχαμε αυτή την συζήτηση.. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τίποτα εγώ...

Μέχρι που εχτές μου ήρθε η επιφοίτηση... Είμαστε καλά, είμαστε μαζί, έχουμε το παιδάκι μας, τις δουλίτσες μας, δεν συμβιβαζόμαστε απλά εξελισσόμαστε... Δεν μπορώ να ζητάω τη ζωή που είχαμε πριν κάνουμε παιδί, από τη στιγμή που δεν θέλουμε να δίνουμε τον Απόλλωνα να μας τον κρατάνε εκτός σπιτιού..

Μιλάω τις τελευταίες μέρες με τρία διαφορετικά άτομα στον νετ... Δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν έχουν κάποιο κοινό, εκτός από το ότι είναι και τα τρία αυτά άτομα παντρεμένα.. Ο ένας είναι σε διάσταση και έχει φύγει σχεδόν από το σπίτι του.. Γνώρισε και μία κοπέλα μέσω νετ, με την οποία όμως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι αφού εκείνη είναι από την άλλη άκρη της Ελλάδας.. Τώρα που το γράφω, συνειδητοποιώ ότι και ο δεύτερος είναι ακριβώς ίδια περίπτωση.. Η διαφορά είναι στον αριθμό των παιδιών.. Ο ένας έχει ένα και ο άλλος τρία... Και το τρίτο άτομο είναι μια κοπέλα που είναι στη φάση να πάρει διαζύγιο, μόνο που βιάζεται γιατί είναι έγκυος, και δεν θέλει το παιδί όταν γεννηθεί να πάρει το όνομα του νυν συζύγου...

Το απίστευτο είναι ότι και στις τρεις περιπτώσεις μιλάω και έρχομαι σε επαφή με αυτόν που φεύγει...Δεν ξέρω την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πώς νοιώθει αυτός που μένει πίσω, αυτός που τρώει το κέρατο.. Και νοιώθω πολύ μπερδεμένη, αφού από την μία ισχυρίζομαι ότι είμαι κάθετα αντίθετη στην απιστία, ότι δεν θα σκεφτώ τίποτα αν καταλάβω ότι ο free κοιτάει αλλού, ότι δεν θα περιμένω καν να το φάω το κέρατο, θα χωρίσω αν το σκεφτεί και μόνο... Ναι, αλλά τότε γιατί συμπαθώ αυτούς που το κάνουν..???Δεν θα έπρεπε κανονικά να τους απορρίπτω..??

Κανείς από τους τρεις δεν λέει ότι γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και καταστρέφει το σπίτι του εξαιτίας του.. Όλοι λένε ότι είχαν προβλήματα στο σπίτι, ότι είχαν απομακρυνθεί με τον σύντροφό τους, και σε δεδομένη στιγμή βρήκαν ένα καινούριο ταίρι... Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τις σειρήνες που θα γοητεύσουν τον free, θα πρέπει να φοβάμαι τον εαυτό μου μήπως και τον διώξω...

Kαθημερινό πρόγραμμα...

Ξυπνάω στις 06.30. Θηλάζω τον μικρό, τον αλλάζω, τον πλένω, τον κοιμήζω και ξανακοιμάμαι.. Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 09.00, θηλάζω το μωρό, σηκώνομαι, ετοιμάζω το θήλαστρο και βγάζω το μεσημεριανό του Απόλλωνα.. Ταυτόχρονα στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ... Μόλις τελειώσω, πλένω τα εξαρτήματα του θήλαστρου και τα βάζω για αποστείρωση.. Ετοιμάζομαι για να φύγω, κάνω ντουζάκι, ντύνομαι, ετοιμάζω την τσάντα του Απόλλωνα, βάζω το αποστειρωμένο θήλαστρο σε άλλη τσάντα, φοράω το σλινγκ, παίρνω τον μικρό και φεύγω.. Φτάνω στην μάνα μου, η ώρα είναι πρπ 10.20. Θηλάζω το μωρό, τον χαιρετάω, φοράω το κράνος και πάω για δουλειά.. 11.00 είμαι εκεί, και ξεκινάω αμέσως.. Στις 14.00 παίρνω την τσάντα με το θήλαστρο και πάω στην τουαλέτα.. Κάθομαι στην λεκάνη και βγάζω γάλα.. Στάζω από τον ιδρώτα αλλά πρέπει να βγάλω 120 γρ. Μόλις τελειώσω, βάζω το κυπελάκι στο ψυγείο και ξαναπάω στο γραφείο μου μέχρι τις 17.00.. Όταν σχολάσω, φεύγω καρφί και πάω στη μάνα μου να πάρω το μωρό...Με περιμένει με ανοιχτό το στόμα, τον θηλάζω και πάμε σπίτι.. Η ώρα είναι έξι, τον κανακεύω, τον κουνάω, στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ, τον κοιμήζω  και βάζω να φαμε ... Τρώμε στα γρήγορα, πριν ξυπνήσει το μωρό, έχουμε 20 λεπτά στη διάθεσή μας.. Βάζω τα πιάτα στο νεροχύτη, και τρέχω στο μωρό.. Τον ξαναθηλάζω, τον αλλάζω, τον πλένω, παίζουμε,μετράμε μέχρι το δέκα  και ούτω καθεξίς μέχρι τις 21.00. Τότε πάμε στο δωμάτιο, κλείνουμε φώτα και προσπαθώ να τον κοιμήσω.. Τώρα πια έχουμε φτάσει στο σημείο που κοιμάται κατά τις 21.30, αλλά μετά από 20 λεπτά ξυπνάει. Πάω τον ξανακοιμίζω.. Ταυτόχρονα βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο, πλένω κατσαρόλες, και έχω το νου μου στην ενδοσυνεννόηση.. Συνήθως κατά τις 23.00 ξαναξυπνάει, τον θηλάζω, και ξανακοιμάται. Επιτέλους μπορώ να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα... Όσο το φαγητό είναι στην φωτιά, μπορώ να ρίξω μια ματιά στο διαδίκτυο, να ασχοληθώ με τα χωριά μου, με το φατσοβιβλίο, και να περιμένω την Κυριακή με λαχτάρα...!! Η ώρα είναι 00.30 το φαγητό είναι έτοιμο, και το κρεβάτι μου με περιμένει..!!!

βία...

 Από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε ότι είμαι έγκυος, με τον free έχουμε αναλύσει τα πάντα για το πώς θέλουμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας.. Και συμφωνήσαμε και οι δύο ότι κάθε μορφή βίας, σωματική και ψυχολογική, θα απουσιάζει από το σπίτι μας.. Θέλουμε και οι δύο να λύνουμε οποιοδήποτε θέμα προκύψει με συζήτηση, όπως άλλωστε κάνουμε και μεταξύ μας..

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, το ελπίζω όμως... Άλλωστε μέχρι τώρα όποτε με έχει "κουράσει" το μωρό, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είναι ένα βρέφος που μέσα σε λίγες μέρες διπλασιάζει το βάρος του, τεντώνει το σώμα του, αλλάζει...
Είναι λογικό να πονάει, να γκρινιάζει, να μην έχει ησυχία...
Και πρέπει να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, να μην κουράζομαι, να μην νευριάζω, να μην χάνω την ψυχραιμία μου.... Και να βρω τρόπο να κοντρολάρω και τις ορμόνες μου.. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν τις έχω υπό έλεγχο.. Τις πρώτες μέρες μετά την γέννα, κάθε φορά που σκεφτόμουν ότι δεν γέννησα με Φ.Τ, έβαζα τα κλάματα.Τώρα όμως έχω καταφέρει να φτάσω στο σημείο απλά να βουρκώνω και να νοιώθω ένα κόμπο στο λαιμό...

Ακριβώς απέναντι από μένα μένει μια κοπέλα με τα δυο της αγοράκια.. Μαζί της μένει και η μάνα της, κλασσική βουλγάρα, ή τεσπα ανατολικό μπλοκ... Νταρντανογυναίκα, κοντο ξανθό μαλλι, κτλ.. Η κόρη ψηλή αδύνατη, με ένα τσιγάρο στο χέρι, και δεν πολυασχολείται με τα παιδιά που ουσιαστικά τα μεγαλώνει η γιαγιά.. Όλη την ημέρα φωνάζει, δεν καταλαβαίνω τι λέει, μόνο το όνομα του μεγάλου, που είναι γύρω στα 4.. ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, δεν ακούω και τίποτα άλλο, και ο Νίκος, με μια πιπίλα στο στόμα όλη μέρα έχει ως ασχολία να βαράει το μικρό του αδελφάκι, που πρέπει να είναι περίπου στα 2... Το τι ξύλο πέφτει σε αυτό το σπίτι, δεν περιγράφεται.. Έχω δει τη μάνα να πιάνει το παιδί από το χέρι και να το στέλνει συρτό μέσα στο σπίτι, σαν μπάλα του μπόουλινγκ που θέλει να ρίξει τις κορίνες...

Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι ότι έχουν δύο καρέκλες στο μπαλκόνι... Και τα παιδιά έχουν μάθει και ανεβαίνουν... Κάθε φορά που τα βλέπω φοβάμαι ότι θα πέσουν από κάτω.. Και είμαστε στον 2ο... Η μάνα δεν αντιδρα καθόλου.. Μπροστά της ανεβαίνουν κι εκείνη στην κοσμάρα της.. Μια φορά μόνο που μας είδε που κοιτούσαμε, φώναξε το κλασικό ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, και ο Νίκος την έγραψε κανονικότατα..

Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα.. Τι να κάνω..? Πώς να αντιδράσω..?? Μέχρι τώρα τηρώ στάση αναμονής, και καλά δεν είδα τίποτα δεν ξέρω τίποτα. Αν όμως αύριο πέσει κάποιο παιδάκι από το μπαλκόνι θα έχω τύψεις για όλη μου τη ζωή.. Όσο για το ξύλο που τρώνε τα μικρά, είναι καθαρή ενδοοικογενειακή βία. Ίσως βλέπω πολλές αμερικανιές, αλλά δεν θα έπρεπε κανονικά να επέμβει κάποιος..??

2 μήνες..!!!

Πέρασαν κι όλας 2 μήνες..!! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, ειδικά όταν δεν το θέλεις...

Σε 10 μέρες γυρίζω στη δουλειά, και θα είμαι 6 ώρες την ημέρα μακρυά από τον πασάκα μου..

Δεν είμαι έτοιμη να τον αφήσω ακόμα, είναι πολύ μικρός, σχεδόν εύθραστος. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι θα είναι σε συγγενικά χέρια κι όχι σε σταθμό... Και φυσικά η μανούλα έχει φροντίσει να υπάρχει αποθηκευμένο γαλατάκι, για να συνεχίσει ο Απόλλωνας να πίνει μαμίσιο γάλα κι όχι σκόνη..!!

Ήδη μου χαμογελάει, και εγώ τρελαίνομαι.. Όλη μου η ζωή άλλαξε..!! Ολοκληρώθηκα ως γυναίκα, ως σύζυγος, ως μητέρα..!! Τώρα πια έχω δύο άντρες στη ζωή μου, κι ο μικρός κάνει ότι μπορεί για να μου το υπενθυμίζει καθημερινά.. Κάθε φορά που τον παίρνω αγκαλιά, κι εκείνος ακουμπάει το κεφαλάκι του πάνω μου, και βάζει τα χεράκια του γύρω από λαιμό μου, χάνομαι... Ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν το κάνει συνειδητά, τουλάχιστον όχι ακόμα, εγώ χάνομαι..!!!

Η αλήθεια είναι ότι το πλασματάκι μας έφερε τη σχέση μας με τον free σε άλλα επίπεδα, ανώτερα, μυστηριακά... Τίποτα πιο ιερό από μια νέα ζωή.. Από μια ζωή που εξαρτάται απόλυτα από σένα, για να την αναθρέψεις, να τη μορφώσεις, να την προστατέψεις... Μακάρι να τα καταφέρουμε... Μακάρι ο γιος μας να ξέρει πάντα ότι οι γονείς του τον αγαπάνε και ότι θα κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να είναι ευτυχισμένος..!!

Για να είμαι πιο κοντά με τον γιο μου πήρα sling.. Πάμε μαζί παντού, και τον νοιώθω πάνω μου, και ξέρω ότι η αίσθηση αυτή του προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια.. Και φυσικά δεν ήταν εύκολο να βρω αυτό που ήθελα, σιγά μην ήταν χιχιχιχιι..!! Ευτυχώς που η Δώρα έκανε πάλι το θαύμα της, και έφτιαξε ένα ring sling, όπως ακριβώς το ζήτησα..!! Παραλλαγή λοιπόν, για σκληρά αντράκια..!! Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ ring sling

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΟΥΛΗ

Ένα εκπαιδευτικό βοήθημα για τις XYL!

Τα μικρά οικόσιτα ερασιτεχνικά ζωάκια γνωστά αλλιώς και Ερασιτεχνούλιδες, είναι τόσο έξυπνα που αρκετά συχνά δείχνουν ανθρώπινα, αλλά, είναι δύσκολο να τα μεγαλώσει κάποια. Μόνο κάποια με μεγάλα αποθέματα υπομονής θα πρέπει να το επιχειρήσει αυτό! Σε περίπτωση που αποφασίσατε να το κάνετε, σας παραθέτω έναν οδηγό με τα βασικά τα οποία θα πρέπει να ξέρετε!

Χώρος διαβίωση
Ο Ερασιτεχνούλης χρειάζεται έναν προσωπικό χώρο ανάπαυσης, εάν είναι δυνατόν και ένα ολόκληρο δωμάτιο. Ο Ερασιτεχνούλης θα περνά πολλές ευτυχισμένες ώρες εκεί με τους θησαυρούς του, όπως κουτιά, σύρματα, κομματάκια μέταλλου, γυαλιά, χαρτιά και ότι άλλο θα φέρνει στο σπίτι μετά από μια έξοδο του!
Καλό θα είναι να ενθαρρύνεται τον Ερασιτεχνούλη σας να περιορίσει την δραστηριότητά του μόνο στο δωμάτιό του αποφεύγοντας κατ' αυτόν τον τρόπο να γεμίσει όλο το σπίτι με θόρυβο, τζουμπερλέκια και τρύπες στους τοίχους!

Διατροφή
Ένας σωστά αναθρεμμένος Ερασιτεχνούλης συνήθως τρώει μαζί με την οικογένεια. Αισθάνεται όμως περισσότερο άνετος και ασφαλής όταν παίρνει το φαγητό του μαζί του στον χώρο του.
Προσοχή! Να είστε πάντα σίγουρες ότι έχει νερό και τροφή όταν κλείνεται στον χώρο του για μεγάλο διάστημα ακόμα και αυτός δεν το αναζητά κλαψουρίζοντας!

Μαθήματα υπακοής
Ό Ερασιτεχνούλης σας μπορεί να εκπαιδευτεί να εκτελεί απλές εντολές, των οποίων οι πιο κοινές είναι «κάτσε» και «μίλα»! Μην σας παραξενέψει το γεγονός ότι μπορεί να ασκείται σε αυτές τις εντολές από μόνος του στον χώρο του!

Προβλήματα υγείας
Ο Ερασιτεχνούλης σας συνήθως υποφέρει από πόνους στην μέση και από ερεθισμό φωνητικών χορδών από το πολύ καθισιό και την πολύ ομιλία. Η ιατρική αποκατάσταση όμως σας κοστίζει ελάχιστα!

Ταξίδια
Ο Ερασιτεχνούλης σας ευχαρίστως θα ταξιδέψει με την υπόλοιπη οικογένεια είτε με αυτοκίνητο ή ακόμα και με αεροπλάνο αρκεί να του επιτρέψετε να πάρει μαζί του μερικά από τα προσωπικά του αντικείμενα τα όποία έχει στον χώρο του. Οι πλείστοι όσοι Ερασιτεχνούληδες χαίρονται τα ταξιδάκια σε άλλα μέρη όπου μπορούν να συναντήσουν Ερασιτεχνούληδες άλλων οικογενειών!

Ζευγάρωμα
Αν σκοπεύετε να ζευγαρώσετε τον Ερασιτεχνούλη σας, θα πρέπει να το κάνετε όσο πιο γρήγορα τον αποκτήσετε. Όσο ο Ερασιτεχνούλης ωριμάζει τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνει οτιδήποτε άλλο πλην της καθημερινής ενασχόλησης με τα κουτιά και τα καλώδια του χώρου του!

το νανουρισμα του Απόλλωνα

καληνύχτα μας...!!!

το πρώτο μας πορτραίτο...

Η ιδέα μου είχε καρφωθεί πριν γεννήσω.. Ήθελα με κάποιο τρόπο να βάλω στο δωμάτιο του Απόλλωνα το τελευταίο υπερηχογράφημά του...Ο free φυσικά είχε την αντίθετη άποψη. Σε λίγες μέρες θα είναι εδώ μου έλεγε, και θα μπορείς να τον βγάλεις όσες φωτογραφίες θέλεις.. Όχι ότι είχε άδικο, αλλά δεν γινόταν να φύγει απο το μυαλό μου...

Έτσι ήρθα σε επαφή με την Αρχοντία... Η Αρχοντία είναι ένα ταλαντούχο πλάσμα, που δεν το έχω συναντήσει ποτέ.. Όμως την είχα πετύχει στο φατσοβιβλίο και μου άρεσε πολύ η δουλειά της, έτσι της είχα ζητήσει και μου έφτιαξε μια φοβερή κορνίζα γάμου.. Αυτή είναι και η μοναδική φωτογραφία που έχουμε στο σαλόνι μας από το γάμο... Οπότε τώρα που ήρθε η ώρα του μωρού, δεν δυσκολεύτηκα να της εξηγήσω τι ήθελα..

Την επόμενη μέρα που έστειλε δείγματα, αφού είχε επεξεργαστεί το υπερηχογράφημα που της έστειλα.. Βέβαια, εγώ η χαζομαμά είχα ξεχάσει να της πω ότι το δωμάτιο είναι γαλάζιο, κι ότι έχω πουλάκια στους τοίχους, θεωρώντας το δεδομένο..!! Έτσι η Αρχοντία έπρεπε να δημιουργήσει καινούρια δείγματα, αφού τα πρώτα ήταν πιο "σοβαρά" και δεν ταίριαζαν σε παιδικό δωμάτιο.. Η δεύτερη φορά ήταν και η τυχερή, και η φώτο ήταν έτοιμη..!! Το μόνο που έμενε ήταν να τυπωθεί σε καμβά, και σε λίγες μέρες το είχα στα χέρια μου..!!

Αν θέλετε να έχετε στο χώρο σας κάτι εμπνευσμένο, ένα αντικείμενο δημιουργημένο κι όχι κατασκευασμένο, τότε σας συστήνω ανεπιφύλακτα την Αρχοντία..!!! θα την βρείτε εδώ Αρχοντία Μ. Γιατί κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται καλλιτέχνες, δεν γίνονται..

το μαξιλάρι του θείου...

Ο Απόλλωνας είναι δίπλα μου και κοιμάται.. Τις τελευταίες μέρες αποφάσισε ότι θα υιοθετήσει ακόμα ένα χαρακτηριστικό του πατέρα του, ξενυχτάει τα βράδια και κοιμάται τη μέρα.. Κι όταν λέμε ξενυχτάει, μη φανταστείτε ότι πονάει ή κάτι τέτοιο, απλά δε γουστάρει να κοιμηθεί.. Και φυσικά μαζί του δεν κοιμάται και η μανούλα..!!!

Τον έχω πάνω στο μαξιλάρι θηλασμού και τον κουνάω.. Γενικά το γουστάρει πολύ, αράζει σαν γατάκι, κι όταν τον πάρει ο ύπνος πραγματικά τον λυπάμαι που πρέπει να τον μετακινήσω... Και φυσικά είμαστ εκαι απαιτητικοί.. Μας αρέσουν οι αγκαλιές, αλλά όχι όλες... Δεν θέλουμε να είμαστε οριζόντια, μόνο κάθετα.. Ευτυχώς που ο θείος μας έκανε δώρο το μαξιλάρι, και κάπως βολευτήκαμε..!!!

Με αυτό ο θηλασμός έγινε παιχνιδάκι, και πιστέψτε με όταν θηλάζεις αποκλειστικά κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη...!!!

Θέλω να ευχαριστήσω τη Δώρα από το diapersandcakes. Είναι εξυπηρετικότατη, ευγενέστατη, και η δουλειά της είναι άψογη..!!!!  Της ζήτησα να γράψει πάνω στο μαξιλάρι το όνομα του Απόλλωνα, και αυτή ξεπέρασε τον εαυτό της...!!

η τούρτα της νονάς...

Η νονά του Απόλλωνα δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το λουκουμάκι μου, που είναι δίπλα μας από τη πρώτη μέρα της γνωριμίας μας με τον free, όταν ακόμα με φώναζε χωριάτα, επειδή όλη την ημέρα ασχολιόμουν με τα χωριά μου στις φυλετικές μάχες... Το λουκουμάκι λοιπόν μας πάντρεψε, και λίγες μέρες πριν γεννήσω με παρακαλούσε να σφιχτώ, να το χωνέψω, να κάνω ό,τι νομίζω, αλλά να μην γεννήσω ακόμα αφού δεν είχε πάρει τίποτα για να καπαρώσει το παιδί... Κάποια στιγμή, ευτυχώς πριν με πιάσουν οι πόνοι , μου ανακοίνωσε περιχαρής ότι μπορώ να γεννήσω..!!!

Ανακουφισμένη εγώ, την άκουσα, και μερικές μέρες μετά γέννησα το αντράκι μου.. Το λουκουμάκι, ως σωστή νονά ήρθε το απόγευμα να μας δει, φέρνοντας μαζί της το ασημικό της για να καπαρώσει το παιδί... Ξέρω ότι πρέπει να την παίδεψα, αφού οι περιορισμοί που είχα θέσει δεν της άφηναν και πολλά περιθώρια..!! Όχι χρυσό, όχι σταυρούς, όχι κωνσταντινάτα, γενικά όχι χριστιανικά πράγματα.. Άντε βρες εσύ τι να πάρεις σε ένα νεογένητο..!! Όμως το καλύτερο δεν ήταν το ασημικό, αλλά η τούρτα που έφερε...

Την είχα πρήξει μέρες πριν με τις diaper cakes, οπότε κάθησε κι έφτιαξε μία με τα χεράκια της...!!! 

Για όσους δεν την γνωρίζουν, εκτός από στριφνή και κακομαθημένη, είναι μικροσκοπική, λιτή, απέριττη και τελειομανής.. Είναι ικανή να ασχολείται για ώρες με μια λεπτομέρεια, μέχρι να είναι σωστή στο μάτι της... Έτσι ακριβώς ήταν και η τούρτα που μας έφερε..!!! Ακριβές αντίγραφο του χαρακτήρα της...!!! Και είμαι σίγουρη ότι έφαγε αρκετή ώρα για να την τελειώσει...

Δυστυχώς έχω μόνο μία φώτο, κι αυτή δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά σημασία έχει ότι η τούρτα έμεινε δίπλα μας και τις τέσσερις μέρες που κάτσαμε στο μαιευτήριο, όμως όπως καταλαβαίνετε στο δρόμο για το σπίτι είχαμε απώλειες..!!!

Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου...!!!

Ευτυχώς δεν έχω δίλημμα...!!! Ο γιος μου είναι ΙΔΙΟΣ ο πατέρας του...!!!! Μα ίδιος όμως...!!! Είναι ένα κουκλάκι ζωγραφιστό..!!! Κάθομαι με τις ώρες και τον χαζεύω..!!! Δεν με πτοεί τίποτα... Ούτε η αυπνοία, ούτε ότι το αντράκι μου θέλει να τρώει κάθε 2 ώρες, κι εγώ είμαι αποφασισμένη να θηλάσω αποκλειστικά, οπότε είμαι συνέχεια με ένα μωρό στο στήθος... Όλα αυτά  φαντάζουν λεπτομέρεις..!!!!

Το αντράκι μου ήρθε στον κόσμο χωρίς να μας ταλαιπωρήσει καθόλου, είναι μελανούρι, και έτοιμος να ροκάρει τρελά, αφού το μαλλί φτάνει στους ώμους..!!!! Εμ, δεν γίναμε τυχαία μέτοχοι της Σουρωτή στην εγκυμοσύνη μου.. Δεν ξέρω αν ισχύει ότι οι καούρες οφείλονται στο μαλλάκι του εμβρύου, σε μένα πάντως θα μπορούσε να είναι αλήθεια... Καρφάκια τα κάνουμε, και πολυ μας αρέσουν...!!!!!

Αυτά για σήμερα, πρέπει να την κάνω γιατί το μωράκι μου στέλνει μηνύματα ότι ετοιμάζεται να ξυπνήσει...!!! Αχ, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νοιώθω... Δεν μπορώ να κλείσω μέσα σε λέξεις το μέγεθος της ευτυχίας μου... Είναι αδύνατο να καταλάβει κάποιος αν δεν το βιώσει..

υγ. οφείλω να ζητήσω συγνώμη από τους απανταχού Μανιάτες... Συγνώμη μέσα από την καρδιά μου, αλλά προς το παρών τουλάχιστον ο Πόντος πήρε κεφάλι...!! Αν στο μέλλον αλλάξει, θα σας ενημερώσω...!!

τελείωσε κι αυτό...

Δεν εννοώ την εγκυμοσύνη.. Ακόμα έγκυος είμαι..!!! Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να περπατάω, έλα μου όμως που σκυλοβαριέμαι...!! Οπότε βρήκα τη λύση... Απογραφή...!! Έγινα κι εγώ μία απογραφέας.. Έτρεχα με την κοιλιά στο στόμα, κουβαλούσα μαζί μου και τη κουμπάρα ή τη μάνα μου, μη γεννήσω σε κάνα ξένο σπίτι, και όλα καλά..

Η αλήθεια είναι ότι η κοιλιά μου άνοιξε περισσότερες πόρτες από ότι το καρτελάκι μου... Πολλοί άνοιγαν λίγο την πόρτα, με κοιτούσαν, κι έλεγαν μπες μέσα κοπέλα μου που τρέχεις σε αυτή την κατάσταση..!! Όλες οι γριές επέμεναν να πάρω σοκολατάκι, οι νεότεροι προσέφεραν νερό ή χυμό, γενικά δεν είχα σοβαρά προβλήματα, με κάποιες εξαιρέσεις προφανώς...

Σε μία περίπτωση με ρώτησαν αν είμαι αλήθεια έγκυος, ή αν είναι κόλπο.. Σκέφτηκα να απαντήσω ότι εκεί κρύβω τα ασημικά από το πρπηγούμενο σπίτι, αλλά συγκρατήθηκα... Μία άλλη κοπέλα μου είπε ότι δεν είχε πρόβλημα να γεννήσω σπίτι της, αφού ακόμα δεν είχε κάνει γενική, και δεν είχε μαζέψει τα χαλιά..!! Δυστυχώς δεν της έκανα τη χάρη, και έφυγα με το μωρό μέσα μου... Κρίμα.. Τώρα που το σκέφτομαι θα είχε πλάκα πάντως..!!

Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι η Κυψέλη είναι γεμάτη με χωρισμένες γυναίκες, οι άντρες δεν ξέρω που πήγαν... Δεν βρήκα ούτε έναν ευπαρουσίαστο, τσάμπα έσερνα μαζί μου τη κουμπάρα, μπας και γνωρίσει κανέναν... Επίσης δεν βρήκα πολλούς αλλοδαπούς, σε όλες τις πολυκατοικίες  υπήρχαν πολλά άδεια διαμερίσματα που τα είχαν αφήσει οι ένοικοι το τελευταίο διάστημα...

Το αποκορύφωμα ήταν μια περίπτωση που χτύπησα κουδούνι, δεν άνοιξε κανείς, έριξα σημείωμα, και ενώ ήμουν έτοιμη να φύγω, ανοίγει η πόρτα, ένα χέρι αρπάζει το σημείωμα και ξανακλείνει την πόρτα...!!! Όσο και να χτυπούσα δε μου άνοιγε με τίποτα... Τελικά μετά από 3-4 μέρες και 1-2 σημειώματα ακόμα, με πήρε τηλέφωνο ο Μάνθος, να μου πει να πάω στις 10 το βράδυ... Τι κρίμα που δεν μπορούσα..!!! Βέβαια ο Μάνθος είναι gay, οπότε μάλλον θα χάρηκε που έστειλα τον αδελφό μου να κάνει την απογραφή...

Σε καμμία περίπτωση δεν θα το ξανάκανα... Τα χρήματα είναι πολύ λίγα, η δουλειά πολύ περισσότερη από όσο θα περίμενε κανείς, και οι Έλληνες έτοιμοι να αρπαχτούν με το παραμικρό... Μέχρι και για το φυλλάδιο για τη δωρεά οργάνων στράβωναν... Άσε πια που όλοι είχαν ακούσει από την τηλεόραση ότι οι ερωτήσεις είναι προσωπικές και παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα... Σιγά ρε...!!! Ποιο είναι το προσωπικό δεδομένο..?!?!?! Η ημερομηνία γέννησης..?!?!?! Ή το εμβαδόν της κουζίνας σας...?? Κλείστε την τηλεόρασή σας μπας και ξυπνήσετε..!!! ΠΡΟΒΑΤΑ..!!!!

τελευταίος μήνας αναμονής....

Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα γίνω σαν όλες τις άλλες που κορόιδευα, ότι δεν θα μιλάω μόνο για την εγκυμοσύνη, ότι δε θα... θα... θα....

Χειρότερη κι από υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ σε μπαλκόνι είχα γίνει... Και φυσικά ό,τι υποσχέθηκα , κυρίως στον εαυτό μου, απλά δεν είναι δυνατόν να συμβεί...!!! Ποια έγκυος δεν σκέφτεται συνέχεια το εμβρυάκι της..?? Ποια μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν άλλαξε η ζωή της..??? Και τώρα που έχω φτάσει σχεδόν στο τέλος, και περιμένω το μικρό μου θαυματάκι, είμαι αποφασισμένη για ένα και μόνο πράγμα... Ότι το πλασματάκι αυτό θα πάρει τόσο αγάπη, όση είναι δυνατόν να αντέξει άνθρωπος..!!

Τον τελευταίο καιρό είμαι σε μίνι καραντίνα.. Ο μικρός μας έδειξε σημάδια ότι βιάζεται να βγει, κι ο γιατρός συνέστησε ξεκούραση και ξάπλα.. Από τι ρε φίλε να ξεκουραστώ..??? Από τον πολύ ύπνο..???Γιατί κάτι άλλο που να είναι κουραστικό δεν κάνω. Μου τα απαγόρεψαν όλα..! Ναι, ναι ΟΛΑ..! Για τον 8ο μήνα :-( Πριν 2 μέρες ο γιατρός του ΙΚΑ μου είπε ότι δεν πρέπει να χαιδεύω την κοιλιά μου..!! Στον 8ο λέει είναι επικίνδυνο να δραστροποιηθεί η μήτρα, και να προκληθεί πρόωρος τοκετός. Αυτό ήταν πλήγμα για μένα, αλλά και για τον free.. Πιστεύω βαθύτατα ότι ο μικρός νοιώθει , αισθάνεται, αντιλαμβάνεται τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι έπεσε σε μελαγχολία τις 2 μέρες που δεν τον ακούμπησε ο πατέρας του. Οπότε κι εγώ σήμερα δεν άντεξα.. Χάιδεψε την κοιλιά μου ΤΩΡΑ. Δεν πρόκειται να γεννήσω!! Άει στο καλό πια..

Γενικά πάντως εκνευρίζομαι να με ακουμπάνε, να έρχονται πολύ κοντά μου, δεν θέλω να κάθονται δίπλα μου στον καναπέ, και εννοείται να χαιδεύουν την κοιλιά μου. Τώρα τελευταία συμβαίνει συχνά. Περπατάω στο δρόμο και άγνωστοι άνθρωποι μου ακουμπάνε την κοιλιά, και μου εύχονται. Νοιώθω λίγο σαν τον Βούδα, που αν του τρίψεις την κοιλιά είναι καλοτυχία... Μόνο τον free θέλω να με ακουμπάει, ειδικά όταν αντιλαμβάνομαι τις αντιδράσεις του Κακαλέα. Πάρτυ κάνει εκεί μέσα, ευτυχώς ακόμα δεν φωνάζει τους φίλους του.!!

Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο, γιατί διαφορετικά το παιδί μου θα ερχόταν στο κόσμο και δε θα είχε τίποτα.. Είχα αφήσει τα πάντα για να τα κάνω αφού σταματούσα από τη δουλειά. Και τώρα που δεν επιτρέπεται να πάρω τα όρη και τα βουνά, φροντίζω τη προίκα του μωρού μέσω νετ. Σχεδόν έχω τελειώσει. Το αγαπημένο μου είναι αυτό που δείχνει η εικόνα παρακάτω....

 

ανάρτηση χωρίς...

Είμαι στην Ξάνθη, θέλοντας να δώσω στον άντρα μου την ευκαιρία να δει τον τόπο του, αφού τώρα που έρχεται ο Κακαλέας ποιος ξέρει πότε θα μπορέσουμε να ξαναρθούμε... Ο free κάνει σαν μικρό παιδί, γουστάρει τρελά που είναι εδώ, περιτριγυρισμένος από γνωστούς και φίλους... Εμένα από την άλλη η κοιλιά μου (γιατί κοιλίτσα δεν την λες) με περιορίζει, οπότε εννοείται ότι δεν ακολουθώ παντού... Τώρα που είναι για τσιπουράκι λοιπόν, πετάχτηκα σε ένα net-cafe, να κάνω κι γω μια περατζάδα στο διαδίκτυο... Και το πληκτρολόγιο δεν γράφει το γράμμα που είναι μετά το α, οπότε δεν ξέρω πως θα καταφέρω να σας γράψω για ένα καταπληκτικό -ι-λίο που διά-ασα αυτές τις μέρες...

 Είναι με διαφορά το καλύτερο που έχω δια-άσει εδώ και καιρό, καλογραμμένο, με τρομερή πλοκή, απίστευτη διείσδυση της συγγραφέως στους χαρακτήρες, το συνηστώ ανεπιφύλακτα... Να καταλά-εται πόσο πολύ μου άρεσε, το διά-αζα με διαλείμματα επειδή δεν ήθελα να τελειώσει.... Κάψιμο λέμε...!!! Κυκλοφορούσα μέσα στο σπίτι με το -ι-λίο στο χέρι και κάθε φορά που έπεφτα πάνω στον free ψέλιζα:"ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ-ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...!!!"

Και για να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία, το -ι-λίο είναι... 

τα ρα τα ταμ (τύμπανα για μουσική στο μπακράουντ...)

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=153759

Η συγγραφέας είναι αυτή που έχει γραψει το λυκόφως, την έκλειψη κτλ.. Αγνοήστε τα, απορώ πώς τα έγραψε ο ίδιος άνθρωπος.. Πώς μπορεί από τη μία να γράφει για -αμπίρ και αγάπες κι έρωτες, κι από την άλλη να γράφει αυτό το αριστούργημα...!!!

Μία παράκληση μόνο, αν κάποιος αγοράσει το συγκεκριμένο -ι-λίο και δεν του αρέσει, μην μου το πει... Δεν θα αντέξω να τον σ-ήσω από τους φίλους μου.... χαχαχαχα

αφίσες και σκέψεις...

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορώ με ταξί... Αυτό σημαίνει ότι έχω πολύ χρόνο να κοιτάω έξω από το παράθυρο, και να χαζεύω τις αφίσες στο δρόμο.. Ειδικά οι αφίσες για τα νυχτερινά κέντρα έχουν πολύ γέλιο.. Και οι περισσότερες είναι τόσο πειραγμένες που σχεδόν δεν αναγνωρίζεις τον καλλιτέχνη...

Κάποιος ιδιοφυής είχε την τρομερή ιδέα να ζωγραφίσει σώματα καρτούν και να κολλήσει πάνω τους τα κεφάλια των αοιδών... Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα, αν τα κεφάλια δεν ήταν ήδη τεράστια.. Μιλάμε για καλλιτέχνη με ήδη μεγάλο κεφάλι, έντονο προγναθισμό, και παρόλαυτα η αφίσα του είναι σχεδόν σε κάθε κολώνα επί της Πειραιώς...

Θυμάμαι πριν καιρό που είχα αναφερθεί σε έναν λειτουργό της νυχτερινής πολιτιστικής Αθήνας, ο οποίος όπου βρεθεί κι όπου σταθεί δηλώνει πόσο καταπληκτικός πατέρας-σύντροφος-σύζυγος είναι, και οι φωτογραφίες με την οικογένειά του κοσμούν σχεδόν κάθε βδομάδα τα περιοδικά... Αυτός λοιπόν δεν αφήνει ούτε θυλυκή γάτα να περάσει από δίπλα του χωρίς να τη γαμήσει... Όλα τα κοριτσόπουλα που στοιβάζονται έξω από το καμαρίνι του, φεύγουν ή με τη γεύση από το σπέρμα του στο στόμα τους, ή με το κινητό του, ή με το msn του..

Σκεφτόμουν λοιπόν για μια περίπτωση που ο τυπάς λειτουργεί λίγο διαφορετικά. Δεν αναφέρει ποτέ ότι είναι παντρεμένος κι έχει παιδί. Το παίζει ελεύθερος κι ωραίος και πάντα βρίσκει χρόνο μόλις κλείσει το μαγαζί να πεταχτεί για ένα γρήγορο. Και δεν εννοώ σάντουιτς...!!! Κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός, τα έμαθα όλα αυτά από πρώτο χέρι, και σχεδόν δεν το πίστευα, αλλά τελικά είναι αλήθεια.. Και φυσικά η γυναίκα του κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, αφού είναι σίγουρη ότι ο αντρούλης της αποκλείεται να ξενοπηδάει αφού με το ζόρι το κάνει μαζί της... Σόρρυ κούκλα, αλλά ο άντρας σου δεν κοιμάται μαζί σου γιατί έχει κοιμηθεί με την μισή Αθήνα.

Βέβαια έχω γνωρίσει ,προσωπικά ,τραγουδιάρη, που δεν αφήνει πανηγύρι για πανυγήρι, και είναι ο ορισμός του σαβουρογαμόσαυρου... Όμως αυτός ισχυρίζεται ότι η γυναίκα του ξέρει και δεν τη νοιάζει, αρκεί να γυρίζει σπίτι του κάθε βράδυ, και να της φέρνει λεφτά. Ποιος ξέρει, ίσως και να λέει αλήθεια..!!

υγ. φώτος δεν θα βάλω καθόλου, αφού δεν θέλω να αποκαλύψω σε ποιους αοιδούς αναφέρομαι,  αλλά ούτε και να βάλω άσχετες φώτος παραπλανόντας το αναγνωστικό κοινό...!!!!

κάτι ψήνεται... η κατινιά δεν κρύβεται...

Έβλεπα το κάτι ψήνεται, και για μια ακόμα φορά αηδίασα με τη μαλακία ορισμένων ανθρώπων... Εκτός από το ότι θεωρώ απαράδεκτο το  να παίρνεις μέρος σε ένα παιχνίδι με φαγητό, και να δηλώνεις ότι δεν τρως σχεδόν τίποτα, θεωρώ ακόμα χειρότερο το να έχεις σχέδιο, για να κερδίσεις το χρηματικό έπαθλο...

Μέχρι τώρα έχει συμβεί δύο φορές τουλάχιστον, από όσο μπορώ να θυμηθώ, μία φορά με ένα τύπο που το έπαιζε ξερόλας, και μου έβαζε το φελό στη μύτη του, και καλά για να κρίνει το κρασί, ο οποίος στο τέλος δεν έφαγε από το φαγητό, που κατά τη γνώμη μου ήταν το καλύτερο της βδομάδας, με τη δικαιολογία ότι εχει χοληστερίνη... Κατάφερε βαζοντας δυάρια και τριάρια, να πάρει αυτός το έπαθλο, μαγειρεύοντας κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος...!!!

     

Η άλλη φορά που θυμάμαι, είναι ένας άλλος τύπος, που έκανε την πουστιά φλάμπουρο, και χαρακτηριστικά είχε βάλει χαμηλό βαθμό στον πιο δυνατό αντίπαλο, με την αιτιολογία: "Γιατί έτσι"...!!!

Αυτός είχε "μαγειρέψει" ένα δίσκο με φρούτα που το είχε ονομάσει ρωμαικό όργιο...!!! Κι επιπλέον είχε πει ψέμματα ότι είχε ανοίξει μόνος του το φύλο για την πίτα...

   

Σήμερα όμως ήταν ακόμα χειρότερα.... Μια σκροφίτσα, που το παίζει χαμηλών τόνων, και που έβαλε δύο, σε ένα ομολογουμένως καλό δείπνο, με τη δικαιολογία ότι η οικοδέσποινα δεν της έβαλε κυδώνια στο πιάτο, όταν πριν λίγη ώρα δήλωνε ότι αν το πιάτο της είχε κυδώνια δεν θα το ακούμπαγε... Δεν ξέρω αν στο τέλος της βδομάδας θα κερδίσει, αλλά αν το κάνει θα το έχει καταφέρει με πουστιά, κι όχι με το μαγειρικό της ταλέντο, αφού εκείνη κατάφερε να μαγειρέψει μπριζόλες με πατάτες στο φούρνο, και να ξεροψήσει τόσο το κρέας που να μην τρώγεται...!!!

Κατινιά και κουτοπονηριά σε όλο της το μεγαλείο..!

14 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών...

Στις 14 Φεβρουαρίου υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γιορτάζουν, ενώ θα έδιναν τα πάντα για να μην σημαίνει τίποτα για αυτούς η συγκεκριμένη ημέρα. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που είναι ερωτευμένοι χωρίς ανταπόκριση, ούτε σε αυτές που ερωτεύτηκαν ρεμάλια και τους επιτρέπουν να τους κάνουν τη ζωή κόλαση...

Μιλάω για τις οικογένειες με παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες... Που τραβάνε το Γολγοθά τους όλο το χρόνο, που κάθε μέρα ξημερώνει με αβεβαιότητα, και που μικρά καθημερινά πράγματα όπως το φαί, ή το παιχνίδι, έχουν μέσα τους το στοιχείο του κινδύνου...

Στις 14 Φεβρουαρίου λοιπόν, ένα κοριτσάκι, η Σταυριανή, θα κάνει εγχείριση καρδιάς στο Ωνάσειο. Η Σταυριανή είναι ένα παιδί με πολλά προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων και συγγενής καρδιοπάθεια. Κάθε μερα της είναι μια μικρή μάχη, και κάθε ξημέρωμα μια μεγάλη νίκη. Την ημέρα λοιπόν της γιορτής των ερωτευμένων, αλλά και των πληγωμένων καρδιών, η μικρή θα δώσει μια πολύ μεγάλη μάχη, και αυτό που μπορούμε όλοι να προσφέρουμε είναι μια θετική σκέψη, λίγη θετική ενέργεια, μια προσευχή, μια νεραϊοδοευχή...

κάμπι.α...

Κάπως έτσι αισθάνομαι, σαν μια κάμπια... Που φτιάχνω καθημερινά ένα κουκούλι... Και που σε λίγους μήνες θα σπάσει και θα βγει μια πεταλούδα...!!!

Αφήστε με λοιπόν να το απολαύσω, να το ζήσω, να βιώσω κάθε δευτερόλεπτο... Γιατί κάθε στιγμή που περνά μας φέρνει πιο κοντά, αρχίζω να αφήνομαι, να επιτρέπω στον εαυτό μου να ονειρεύομαι...!!!

Μικρέ μου Κακαλέα, ο μπαμπάς και η μαμά σε αγαπούν πάρα πολύ, και σε περιμένουν με ανυπομονησία...!!!!

Η κατάρριψη ενός μύθου

Όποια γυναίκα έχει ήδη γεννήσει θα με καταλάβει απόλυτα...

Η εγκυμοσύνη ΔΕΝ είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μας...!!!!

Ίσως η ευτυχία έγγυται στη διαδικασία σύλληψης, όπου και δεν θα διαφωνήσω καθόλου... Από κει και πέρα πάντως αρχίζει το άγχος, η κούραση και το τρέξιμο...

Η αλήθεια είναι ότι εγώ λόγω της προιστορίας μου είχα κ ένα άγχος παραπάνω... Τον πρώτο καιρό ούτε στην τουαλέτα δεν ήθελα να πηγαίνω, από το φόβο του τι θα δω... Κι ενώ επιλέξαμε γιατρό που θεωρητικά είναι υπέρ του φυσιολογικού τοκετού, και μας σύστησε να κάνουμε 3 υπέρηχους, γεγονός που με βρήκε απόλυτα σύμφωνη, στην πράξη έχω κάνει ήδη τρεις υπέρηχους, τον έναν προγραμμαρισμένο, και τους άλλους δύο απλά και μόνο για να βεβαιωθώ ότι όλα πάνε καλα...!!

Άσε αυτούς τους πόνους στην μέση...!!! Από την πρώτη μέρα ίσως, η μέση μου με πεθαίνει... Από κει ψιλιάστηκα ότι είμαι έγκυος.. Και το πρώτο τρίμηνο το μόνο που έκανα, εκτός από το να δουλεύω, ήταν να κοιμάμαι... Ρώτησα το γιατρό και με κοίταξε σα να είμαι χαζή... Κουράζεσαι και το σώμα σου χρειάζεται ξεκούραση.. Μαααα , δεν κουράζομαι...  Κουράζεσαι και δεν το ξέρεις.... Καλά λοιπόν γιατρέ μου, αφού κουράζομαι, θα ξεκουραστώ... Κι αυτό έκανα... Μέχρι που ο άντρας μου έφτασε στο σημείο να με απειλήσει ότι θα πάει στη μάνα μου μπας και φάει κάνα πιάτο φαί....!!!!

Αυτό που με ρίχνει περισσότερο είναι οι ενεσούλες... Αφού στην αρχή που δεν ξέραμε το φύλο του παιδιου, το φώναζα τζάνκι, κι ας θύμωναν οι γύρω μου.. Όμως το να πρέπει να κάνεις 2 ενέσεις την ημέρα, ξέροντας ότι με αυτό το τρόπο κρατάς στη ζωή το παιδί σου, δεν σε ανεβάζει ψυχολογικά...

Αν και ψάχνω να βρω την αστεία πλευρά του πράγματος.. Όπως πχ ότι ο Free στην αρχή άλλαξε δωμάτιο όταν έβγαζα την ένεση από την τσάντα. Τώρα βέβαια το ξεπεράσαμε αυτό. Παραμένει στον χώρο, απλά κοιτάει το ταβάνι...!!! Και εννοείται ότι έχω κουβαλήσει τις ενέσεις στα πιο κουφά μέρη... Από τις τουαλέτες του κινηματογράφου, μέχρι το αεροπλάνο για Βερολίνο...!!! 

Και φυσικά δεν θα σχολιάσω καθόλου το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης πρέπει να έχεις κάνει κουμπαριά με την τράπεζα... Μιλάμε για τρελά χρήματα.. Και εννοείται  ότι σχεδόν τίποτα δεν καλύπτεται από την ασφάλεια...!!! Ευτυχώς που καλύπτουν τα φάρμακα, γιατί το σπίτι μας αρχίζει να μοιάζει με φαρμακαποθήκη... Άσε που υπάρχουν στιγμές που φοβάμαι ότι δεν φέρω παιδί, αλλά ουρανοξύστη... Με τόσο σίδηρο και ασβέστιο σίγουρα θα σήκωνα 18 ορόφους...!!

Προσπαθώ να μην τα πρήζω στους γύρω μου για τον Κακαλέα μας, αλλά δεν μου είναι εύκολο..!! Για όσους δεν γνωρίζουν βασικά ποντιακά, τα κάκαλα είναι τα @@, και φυσικά η βασική καταληξη των επιθέτων στην Μάνη είναι σε -εας... Άρα μέσα μου φέρω έναν Ποντιομανιάτη...!!!!

Νοιώθω την ανάγκη να διευκρινήσω σε αυτούς που δεν με γνωρίζουν, ότι η γκρίνια μου είναι βασική μέθοδος να ξορκίζω το κακό... Είναι όπως οι αρχαίοι έδιναν ονόματα με θετικό νόημα σε δύσκολους προορισμούς, όπως στον Εύξεινο Πόντο... Ε, έτσι κάνω κι εγώ...Από την αντίθετη πλευρά βέβαια... Γκρινιάζω συνέχεια, επειδή είναι πολύ σημαντικό για μένα..

Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.. Οπότε την κάνω με ελαφρά, και τα λέμε σύντομα ελπίζω ;-)