ΞΑΝΘΗ...

Πρώτα από όλα να διευκρινήσω ότι ΔΕΝ είμαι αντικειμενική.. Η Μάνη είναι ομορφότερη, καλύτερη, κοντινότερη, γευστικότερη, καλυτερότερη, δροσερότερη το καλοκαίρι και ζεστότερη το χειμώνα, με καλύτερες παραλίες, καλύτερα βουνά, και δεν ξέρω αν σας το είπα, καλύτερη από κάθε περιοχή της Ελλάδας και γενικότερα του κόσμου τούτου..!!! :-)

.

Παρόλα ταύτα είπαμε να πάμε μια βόλτα και στην Ξάνθη, αφού ο free κόντεψε να ξεχάσει τα πρόσωπα των δικών του... Ευτυχώς που υπάρχει και το φατσοβιβλίο δηλαδή... Επιπλέον τον είχα ζαλίσει κι εγώ, πώς κάνουν στην Ξάνθη αυτό, πώς κάνουν στην Ξάνθη εκείνο, έχετε στην Ξάνθη από το άλλο, οπότε ήθελε ο άνθρωπος να μου δείξει ότι η Ξάνθη δεν είναι το κωλοχώρι των 50 κατοίκων, αλλά ολόκληρη και ολοκληρωμένη πόλη...

.

Ξεκινήσαμε άγρια χαράματα, αφού είχαμε μπροστά μας μόλις 750 χλμ να διανύσουμε... Αλλά εμείς δε μασάμε λέμε...!!! Τα πρώτα 250χλμ ήταν εύκολα, με μια στάση για καφέ και μια στάση για τσιγάρο... Μετά φτάσαμε στα περιόβητα Τέμπη, όπου τα είδαμε όλα...!!! 2 καφέδες ήπιαμε και καπνίσαμε 15 τσιγάρα έκαστος για να συνέλθουμε...!! Από κει και πέρα θυμίζαμε τις 3 αδελφές του Τσέχωφ... Μόνο που αντί για τη Μόσχα εμείς ονειρευόμασταν την Εγνατία... Κι άντε λίγο ακόμα, άντε και φτάσαμε, άντε και κοντεύουμε, άντε μια στάση ακόμα να ξεπιαστεί ο κώλος μας, επιτέλους φτάσαμε Θεσσαλονίκη και είδαμε τις ταμπέλες για Εγνατία...

.

Αντικειμενικά λοιπόν η Εγνατία , στο κομμάτι της τουλάχιστον Θεσσαλονίκη-Ξάνθη που είδα εγώ, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί... Τουλάχιστον αν είσαι σε επαρχιακό δίκτυο προσέχεις και λίγο, ενώ στην Εγνατία, με τις 4 λωρίδες εύκολα ξεγελιέσαι...! Το μόνο καλό είναι ότι δεν έχει γκρεμά... Έχει όμως στροφές με το που βγαίνεις από τούνελ, που θεωρώ ότι είναι πιο επικίνδυνο... Τεσπά, για να σταματήσω τη μουρμούρα, κάποια στιγμή μετά από πολλές ώρες φτάσαμε...!!!! Ναι, ναι, Φτάσαμε...!!!

.

Ο free έχει μεγάλη οικογένεια, κι ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί να μας υποδεχτούν.. Μόνο πυροτεχνήματα που δεν άναψαν... Το μόσχο πάντως τον είχαν σφάξει για την επιστροφή του ασώτου...!! Ευτυχώς δηλαδή που το είχαν κάνει γιατί πεινούσα σαν λύκος..!! Κι εννοείται ότι την υπόλοιπη μέρα ήμουν σαν ζόμπι παρόλες τις προσπάθειες μου να συμμετάσχω στο γιορτινό κλίμα... Πάντως από την υπερένταση έφτασε 01.00 η ώρα για να κοιμηθούμε...!!!

.

Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο για να δω την πόλη, δεν την φχαριστήθηκα... Πάντως η Ξάνθη έχει ΚΑΙ GLOU ...!!! Επίσης έχει τα πάντα και σε μεγάλες ποσότητες, όπως παπούτσια με ρόδες που ευτυχώς δεν ήταν στη μόδα όταν ήμουν εγώ μικρή γιατί θα είχα φάει σίγουρα τα μούτρα μου 854 φορές... Και για να πικάρω και το μωρό μου λίγο, η Ξάνθη είναι μόλις 60 χλμ από την Καβάλα, όπου ήπιαμε έναν καταπληκτικό καφέ με τον κοντορεβυθούλη ;-)...

.

Το μεγαλύτερο σοκ για μένα ήταν όταν πήγαμε στο χωριό... 25 χλμ από την Ξάνθη κι εγώ νόμιζα ότι πήγαμε στον Παράδεισο... Ήταν πραγματικό σοκ για μένα, δεν πίστευα ποτέ ότι μπορεί να υπάρχει τόσο πράσινο μαζεμένο, τόση φυσική ομορφιά σε ένα μέρος... Κάπου εκεί κατάλαβα τι ακριβώς άφησε πίσω του για να στηρίξει τη σχέση μας... Και κάπου εκεί έβαλα τα κλάματα κι έκανε μισή ώρα να με συνεφέρει...!!! Κι ορκίστηκα ότι στα χρόνια που θα έρθουν δε θα αρνηθώ ποτέ και για κανένα λόγο να πάμε Ξάνθη, ακόμα κι αν η εναλλακτική είναι Μάνη ή κάποιος άλλος ξωτικός προορισμός...

.

Εν κατακλείδι, μετά από 2.600 χλμ σε 12 μέρες, το συμπέρασμα είναι ότι ό,τι και να κάνεις, όπου και να πας, όπως και να πας, σημασία έχει με ΠΟΙΟΝ πας...!!!