Τσίκνα κι έχει ο Θεός..!!

Το Πάσχα πάντα το γούσταρα. Μαρέσει το χρώμα του, η μυρωδιά του, η ίδια η σημασία του... Ένας θυσιάστηκε για να σώσει πολλούς κι εμείς το τιμούμε σουβλίζοντας αρνιά..!! Γεμίζει ο αγέρας με αυτή την υπέροχη μυρωδιά της τσίκνας, όσο οι "πιστοί" προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι γνήσιοι απόγονοι των "κλεφτών" και των "αρματωλών", ή μήπως θα έπρεπε καλύτερα να πω των "αμαρτωλών"...???

.

Μέχρι πέρυσι είχα την κλασσική συμπεριφορά γόνου πετυχημένης κι έμπειρης μάνας μαγείρισσας.. Απλά κατανάλωνα και απολάμβανα... Φέτος όμως είπα να αλλάξω τροπάριο, και γούσταρα να μπω δυναμικά στο παιχνίδι του αρνιού.. Αυτό το γυρνά γυρνά η μέλισσα, που τόσο απεχθονόμουν ως παιδί, μου βγήκε φέτος έντονα..!! Και τα έκανα όλα, ίσως όχι ολοκληρωμένα, ίσως μερικά αποσπασματικά, μερικά με βοήθεια, αλλά σίγουρα όλα με επιτυχία στο τέλος..!! Και φυσικά έβαλα τη δική μου νότα... Απαίτησα, και πέτυχα, το τραπέζι της Ανάστασης να έχει Μανιάτικο ύφος, με ζουμί πριν τη μαγειρίτσα, με μαγειρίτσα πηχτή και όχι νεροξέπλυμα όπως συνηθίζεται αλλού, με μανιάτικη τυρόπιττα και εννοείται μανούρι στο τραπέζι... Για γλυκό είχε γαλατόπιττα, και μετά η μεγάλη ανατροπή: μους σοκολάτα με σαντυγί...!!!

.

Θα μου πεις, που κολλάει το μους στο παραδοσιακό τραπέζι...?? Πολύ απλά δεν κολλάει, αλλά είπαμε, έδωσα το δικό μου στυλ φέτος, και για να πούμε την αλήθεια κανείς δεν παραπονέθηκε..!! ;-)

.

Για το τραπέζι της Λαμπρής επιμείναμε παραδοσιακά...!! Μέχρι και το αρνί στο χέρι το σουβλίσαμε, απαξιώνοντας μοτεράκια και λοιπά τεχνιτά μέσα... Βέβαια όλοι έβαλαν το χεράκι τους, ειδικά αφού ετοιμάσαμε και το κοκορέτσι, και χρειαζόντουσαν δύο χέρια να γυρνάνε... Τσικνιστήκαμε, γεμίσαμε καρβουνίλα, αλλά το καλό είναι ότι όλοι είχαν καλή διάθεση, και ανατρέψαμε την γνωστή παροιμία για τα κοκόρια και το ξημέρωμα... Σε μας ξημέρωσε μια χαρά...!!!

.

Εννοείται ότι από την Κυριακή σχεδόν δεν έχω φάει τίποτα...!!! Η πέτσα από το αρνί ήταν αρκετή για να κάνει το στομάχι μου πάρτυ, με 150 καλεσμένους... Αλλά το πόρισμα είναι ότι άξιζε, κι ότι άνετα θα το ξανάκανα, ίσως αλλάζοντας μόνο ένα άτομο από την παρέα.. Ξέρετε ντε, το κλασσικό λαμόγιο, που δεν κάνει τίποτα, και ελέγχει αν οι άλλοι τα κάνουν σωστά...!! Ε, αυτόν του χρόνου δεν θα τον ήθελα στη παρέα μας... Όλοι οι άλλοι καλοδεχούμενοι..!!!! Κι όπως λέει κι ο στρατηγός: " Άντε και του χρόνου με δύο αρνιά..!!!"