Αμαζόνα... Ψηλά...!!!

Σήμερα πήρα επιτέλους τα αποτελέσματα για το δεύτερο μάθημα που έδωσα, λογισμικό... Ίσως είμαι από τους λίγους που πήρα μεγαλύτερο βαθμό στα μαθηματικά από ότι στο λογισμικό..!! Όμως νοιώθω τύψεις... Τύψεις για τους φοιτητές που διάβασαν περισσότερο από μένα όλη τη χρονιά, σε αντίθεση με μένα που φέτος δεν διάβασα σχεδόν καθόλου....
.
Και για την αρχή της χρονιάς, από Οκτώβριο εώς Δεκέμβριο είχα καλή δικαιολογία. Δεν είναι εύκολο να είσαι τάβλα, και παράλληλα να διαβάζεις... Από Ιανουάριο όμως και μετά που στάθηκα στα πόδια μου, και συνήλθα εντελώς, διάβαζα μόνο τα βασικά, κι αυτό μόνο όταν είχα εργασίες, έτσι ώστε να έχω δικαίωμα να γράψω στις εξετάσεις....
.
Οπότε σήμερα, που επιτέλους έμαθα ότι έκανα το δύο στα δύο φέτος, συνειδητοποίησα ότι ουσιαστικά δεν έγραφα μόνο για μένα.. Έγραφα και για αυτούς που με στήριξαν όλο αυτό το διάστημα που ήμουν εκτός, που σκεφτόμουν να τα παρατήσω... Γιατί δε με στήριξαν μόνο με το να με κάνουν μπάνιο, να με ταίζουν, και να μου δίνουν τα φάρμακά μου... Με στήριξαν και με το να ξενυχτάνε στο πλάι μου, να πονάνε μαζί μου όταν διπλωνόμουν από τους πόνους, να μου κρατάνε το χέρι όταν δαγκωνόμουν να μην ουρλιάξω...
.
Όλη αυτή η δοκιμασία μου δίδαξε πολλά... Σχεδόν ένα χρόνο μετά έχω συνέλθει σωματικά και ψυχικά. Αλλά κάποια ψίγματα έχουν μείνει. Το καταλαβαίνω κάθε φορά που ζυγίζομαι, κάθε φορά που με ρωτάνε τι έφαγα, κάθε φορά που βλέπω τα μάτια του free όταν τον ρωτάω αν πάχυνα... Δεν θα έλεγα ότι έφτασα στην νευρική ανορεξία, αλλά σίγουρα πέρασα ξυστά... Κι όλη αυτή η περίοδος επηρέασε άμεσα και έμμεσα τη ζωή μου, και τη ζωή των ανθρώπων μου...
.
Φαντάζομαι ότι ένα μπλογκ δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να δώσει κανείς συμβουλές, αλλά η έστω και παρολίγο νευρική ανορεξία μου μου στοίχισε τόσα πολλά, που πραγματικά θα ήθελα να είχα τη δύναμη να αρπάξω κάθε κορίτσι και κάθε αγόρι που κόβουν το φαγητό, να τα τραντάξω και να τους δώσω να καταλάβουν ότι δεν καταστρέφουν μόνο τον εαυτό τους, αλλά κάνουν κόλαση και τη ζωή των γύρω τους...
.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να βλέπεις τον άνθρωπό σου να λυγίζει, ακριβώς επειδή νοιώθει αδύναμος να σε βοηθήσει... Δεν υπάρχει χειρότερο από το να βλέπεις τον άνθρωπό σου να πονάει επειδή πονάς, και να ξέρει ότι δεν μπορεί να το εμποδίσει... Και το μόνο που να ζητάς είναι να βρεις τη δύναμη να του χαμογελάσεις, όταν αυτό φαντάζει αδύνατο...
.
Τα υπερηχογραφήματα μέσα στο πορτοφόλι μου θα μου θυμίζουν πάντα αυτή τη περίοδο, τι έκανα σε μένα και στην οικογένειά μου, και το λόγο που δε θα επιτρέψω ποτέ ξανά στον εαυτό μου να πέσει σε αυτό το λούκι... Και το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι ποτέ ξανά κανένας άνθρωπος να μην κυλήσει....

Συνέντευξη Τύπου...

Σήμερα θα κάνω τον Αντώναρο... Όχι τον Μάνο, που τον γουστάρω τρελά, αλλά τον άλλο, τον εκνευριστικό... Πάντα θεωρούσα κουραστικό το να βγαίνεις και να διαψεύδεις το αυτονόητο, απλά και μόνο επειδή κάποιος από την αντιπολίτευση ξύπνησε κ@υλωμένος και του ήρθε να πει μια π@παριά.... Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ το ίδιο...!!!
.
Λοιπόν, δηλώνω ότι δεν γέννησα, και προφανώς δεν είμαι έγγυος....!!!!!!
Εδώ που τα λέμε, μακάρι να ήμουν, αλλά δυστυχώς θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα, για να είμαστε σίγουροι, ο free κι εγώ, ότι το γιγαντάκι μας θα μεγαλώσει όπως πρέπει...
.
Οπότε αγαπητή μου θεία, λυπάμαι αλλά θα σε στεναχωρήσω.... το δευτεράνιψάκι σου δεν είναι ακόμα στο δρόμο... Όταν έρθει όμως, μην ανησυχεις καθόλου, θα σε ενημερώσουμε αμέσως, μην τρελαίνεσαι...!!!!
.
Φιλιά από τον ανιψιό σου...
Αγκιλωτά σταυρωτά φιλιά...!!!!

καθρέφτες....

Τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής... Έτσι δεν λένε...? Βλακείες, λέω εγώ.. Τα μάτια είναι ο καθρέπτης της δικής σου ψυχής, αφού όταν κοιτάς τον άλλον στα μάτια, βλέπεις το δικό σου είδωλο, οπότε και τη δική σου ψυχή... Ειδικά αν κάνεις το λάθος και θεωρήσεις ότι ο άλλος είναι ο καθρέφτης της ψύχής σου, τότε είναι που βουλιάζεις σε τέλμα.. Γιατί οι προσδοκίες σου ανυψώνονται τόσο πολύ που θεωρείς δεδομένα τα πάντα, μέχρι κι ότι θα πρέπει ο άλλος να καταλάβει πότε εσένα σου μύρισε σουβλάκι....

.

Και φτάνει η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι το συννεφάκι σου δεν είναι ροζ, αλλά κόκκινο και άσπρο (μάλλον κόκκινο το δικό σου και άσπρο του άλλου)., που ενώθηκαν και δημιούργησαν ένα ωραιότατο, βολικότατο ροζ συννεφάκι, στο οποίο άραξες, άπλωσες και τις αρίδες σου, και δεν έχεις σκοπό να το κουνήσεις ρούπι....

.

Τ'ακούς μικρή μου...??? Δεν είναι μόνο δικό σου το συννεφάκι, οπότε κάνε λίγο πιο κει να κάτσει κι ο άνθρωπος πιο άνετα.. Με το να τον εκτοπίζεις συνέχεις δεν κερδίζεις τίποτα... Το πολύ πολύ να πάρει το συννεφάκι του και να φύγει...!!!! Είπαμε, σεβασμός στον εαυτό σου, αλλά και σεβασμό στον άλλον.. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα, αν θες να συνεχίσεις τις διακοπές σου...!!!

.

Αυτά για σήμερα... Εγώ ό,τι είχα να πω το είπα.. Τώρα εξαρτάται από σένα μικρή μου τι θα αποφασίσεις να κάνεις... Αν και η λύση για μένα είναι μια... Κατέβασε λίγο το πύχη....Μπορείς...??? Θέλεις...??? Αξίζει...???

B.D. Foxmoor - Μήνυμα στο Μπουκάλι

LOWBAP, ίσως η πιο παρεξηγημένη μουσική της εποχής μας....
Σε ευχαριστώ μωράκι μου που μου έδειξες πόσο είχα παρεξηγήσει κάποια πράγματα...!!!

Μήνυμα σε μπουκάλι

Σε λίγες μέρες παντρεύεται μια συνάδελφός μου. Εννοείται ότι τον τελευταίο χρόνο μάθαμε, θέλοντας και μη, κάθε λεπτομέρεια γύρω από την προετοιμασία του μεγάλου αυτού γεγονότος...!!!! Μας έφερε και τα προσκλητήρια... Ένα τυλιγμένο χαρτί μέσα σε μπουκάλι, και κλεισμένο με φελό... Πολύ καλή η ιδέα, μάλιστα είχε βάλει και άμμο μέσα στο μπουκάλι, και κοχύλια κολλημένα πάνω του.. Το μόνο που με χάλασε ήταν το κείμενο της πρόσκλησης... Άχρωμο, ψιλοανούσιο, και χαζοχαρούμενο...

.

Σκεφτόμουν λοιπόν τι θα έγραφα εγώ σε ένα κομμάτι χαρτί, που θα το έβαζα μέσα σε ένα μπουκάλι... Ίσως κάτι απλό, όπως "Σ' αγαπώ"... Ίσως κάτι έξυπνο, όπως "Πάντα φοβόμουν μην χαθώ σε ένα ερημικό νησί, γιατί σκεφτόμουν τι θα απογίνετε χωρίς εμένα..." Ίσως από την άλλη να σας έβριζα όλους...

.

Υποθέτω πάντως ότι αν ήμουν σε μια ερημική παραλία, με φοίνικες πάνω από το κεφάλι μου και το κύμα να σκάει στα πόδια μου, πιθανότατα να έγραφα κάτι ρομαντικό. Θα μου πεις ότι δεν είμαι ρομαντικός τύπος. Σύμφωνοι..!! Αλλά είμαι ερωτευμένη... Κι ίσως να έγραφα πάνω σε αυτό το κομμάτι χαρτί όλα αυτά που νοιώθω. Όχι για να τα μάθετε εσείς, αλλά γιατί είναι τόσο μοναδικά για μένα που θα ήθελα να αποτυπωθούν με λέξεις και να ταξιδέψουν σε όλο το κόσμο...

.

Χτες το βράδυ, την ώρα που συνειδητοποίησα ότι το στήθος μου ανεβοκατέβαινε ακριβώς στηον ίδιο ρυθμό με το δικό του σκέφτηκα την απόλυτη ερώτηση των λευκωμάτων που γράφαμε στα νειάτα μας. "Τι εστί αγάπη". Πάντα έγραφα κάτι με ρίμα για απάντηση. Αλλά χτες το βράδυ αν είχα ένα λεύκωμα μπροστά μου θα έγραφα διαφορετική απάντηση.

.

"αγάπη είναι να βλέπεις με τα μάτια του, να νοιώθεις με τη καρδιά του, να σκέφτεσαι με το μυαλό του"

Αχαριστία....

Υπάρχει μια παραβολή με τον Τζίσους, που λέει με λίγα λόγια ότι οποιαδήποτε αμαρτία μπορεί να συγχωρεθεί, εκτός από την αχαριστία... Βέβαια εγώ με τον κύριο παραπάνω δεν τα πάω και πολύ καλά, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι κάποια από αυτά που έχει πει με βρίσκουν σύμφωνη, και φυσικά στο απόφθεγμά του περί αχαριστίας....

Αχάριστος δεν είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει τι του προσφέρεις. Αχάριστος είναι αυτός που συνειδητοποιεί πολύ καλά το μέγεθος της προσφοράς σου, αλλά αποφασίζει για τελείως προσωπικούς λόγους να το παρακάμψει... Χαρακτηριστικό παράδειγμα κάποια που ενώ ο πατέρας της πέθαινε, κι έψαχναν απεγνωσμένα για αίμα, όταν πήγα εγώ να δώσω, κι αφού βέβαια έκανα τον κακο χαμό για να δεχτούν να μου πάρουν αίμα εκτός ωραρίου κτλ κτλ, γύρισε στο τέλος και μου είπε ότι δεν ήθελε να δώσω, για να μη μου έχει υποχρέωση....

Κούκλα μου δεν έδωσα το αίμα μου για σένα, για τον πατέρα σου το έδωσα, που άξιζε κάθε σταγόνα από αυτό...!!! Και να είσαι σίγουρη, ότι αν ποτέ χρειαστείς εσύ αίμα, δε θα μπω καν στον κόπο να ασχοληθώ, γιατί δεν αξίζεις όχι το αίμα μου, ούτε το σάλιο μου...

Το αποκορύφωμα είναι ότι ενώ την έχω πατήσει πολλές φορές στη ζωή μου, δεν βάζω μυαλό. Εξακολουθώ και δείχνω πίστη στους ανθρώπους... Κι αυτοί εξακολουθούν να με απογοητεύουν. Ο free λέει ότι είμαι αθώα. Μπορεί... Αλλά δεν είμαι διατεθιμένη να παραδεχτώ τόσο εύκολα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εγωιστές και μικρόψυχοι... Θέλω να το παλέψω λίγο ακόμα, να πιστέψω στο μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα κι αν άτομα που πίστεψα σε αυτά μου έδειξαν απόλυτη έλλειψη σεβασμού, πάντα ελπίζω ότι από τον πάτο του κουτιού της Πανδώρας θα βγει η Ελπίδα...

Έχω φυσικά ολόκληρη θεωρία επ΄αυτού. Η βάση της θεωρίας είναι ο Σεβασμός. Πάνω από όλα σεβασμό στον εαυτό μας. Κι όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, τότε σέβεσαι και τους ανθρώπους γύρω σου. Για να υπάρξει όμως αυτοσεβασμός, θα πρέπει να υπάρχει αυτογνωσία.. Κι επειδή ο μέσος άνθρωπος σήμερα φοβάται να κοιτάξει μέσα του, χρειάζονται οι δυνατοί χαρακτήρες για να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους...

Δεν απογοητεύομαι. Πάντα λέω μέσα μου ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι απλά να μην είναι έτοιμοι σε δεδομένη στιγμή. Αλλά ξέρω ότι κάποιες πράξεις μένουν χαραγμένες μέσα τους, και μπορεί αργότερα, αν το θελήσουν, να ανακαλέσουν στη μνήμη τους όλα όσα τους έχουν προσφερθεί και να τα αξιοποιήσουν... Φυσικά μέχρι να γίνει αυτό μπορεί να περάσει πολύς καιρός, αλλά τίποτα δεν πάει χαμένο σε αυτή τη ζωή...

Γκρίνια...

Σήμερα είμαι στην τσίτα... Η πίεση για το πανεπιστήμιο, η πίεση για τη δουλειά , η πίεση για την σωστή οργάνωση των διακοπών, με έχει εξαντλήσει... Ευτυχώς έχω τον free δίπλα μου, κι όχι κανέναν άλλον που εύκολα θα με έστελνε από κει που ήρθα....

.

Το πρωί που ερχόμουν στην δουλειά σκεφτόμουν πόσο μου τη σπάνε αυτοι που οδηγούν μηχανή σαν να οδηγούν αυτοκίνητο...!!! Ρε φίλε τι το πήρες το μηχανάκι αν είναι να πηγαίνεις μες στη μέση του δρόμου, να κάνεις μανούβρες σαν να οδηγείς νταλίκα, και να γίνεσαι επικίνδυνος για όλους...!!!

Επίσης μου τη σπάνε κι αυτοί που οδηγούν αυτοκίνητο σαν να οδηγούν μηχανή... Ρε φιλάρα έχεις τουτού, τι τις θες σφήνες και τις απότομες αλλαγές πορείας...???

.

ΑΑΑ, να μην ξεχάσω αυτούς τους εκνευριστικούς που στο φανάρι σταματάνε στη μέση, με αποτέλεσμα να κόβουν την λεγόμενη μηχανολωρίδα, και να περιμένω εγώ σαν τον μαλάκα μέσα στη μέση, περικυκλωμένη από αυτοκίνητα... Τι καλά που είναι, ειδικά αν βρέχει, και με κοιτάνε μέσα από τα κουτιά τους με οίκτο στα μάτια...!!!!

.

Και φυσικά από τη λίστα δεν πρέπει να λείψουν οι ηλίθιοι πεζοί, που φτάνουν στο φανάρι, βλέπουν το κόκκινο ανθρωπάκι, τον "Σταμάτη", κοιτάνε κι εσένα που έρχεσαι και.... βουτάνε στο δρόμο να περάσουν απέναντι... Αν όμως τον πάρω μαζί μου θα φταίω εγώ ε..???????

.

Μόλις έμαθα ότι μια ηλίθια με ένα αυτοκίνητο χτύπησε μια συνάδελφο που κινιόταν με μηχανάκι... Η συνάδελφός μου έχει χτυπήσει αρκετά, μάλλον θα χρειαστεί και χειρουργείο... Κι από ότι λένε τη χτύπησε επειδή η δική μας έκανε το λάθος να σταματήσει με πορτοκαλί...!!!!

.

Άστα διάολο σήμερα.....