11 μήνες λατρείας..

Λατρεύω τον ρυθμό της ανάσας σου.. Τον ήχο της φωνής σου.. Το βαθύ μπλε των ματιών σου.. Την απαλότητα των μαλλιών σου..

Λατρεύω που ανοίγεις τα χεράκια σου και λες μαμά.. Που όταν δεις τα δύσκολα φωνάζεις μαμά.. Που όταν είσαι χαρούμενος λες μπαμπά...
Λατρεύω που δεν κοιμάσαι το βράδυ αν δεν γυρίσω από την δουλειά, όσο κουρασμένος κι αν είσαι.. Που θες να σου χαϊδεύω το πόδι για να αποκοιμηθείς..
Λατρεύω που φιλάς την θεία όταν σε κάνει μπάνιο.. Που πλατσουρίζεις μέσα στην μπανιέρα σου και γεμίζεις το μπάνιο νερά.. Που ρίχνεις μόνος σου νερό πάνω σου...

Λατρεύω που παίζεις μόνος σου με τα παιχνίδια σου, αλλά πάντα ελέγχεις αν είμαι δίπλα σου.. Λατρεύω τον ήχο από τα ασταθή βηματάκια σου όταν τρέχεις πίσω μου από το ένα δωμάτιο στο άλλο..

Λατρεύω που μασάς με προσήλωση το φαί σου, που κάθε σου μπουκιά είναι μια εξερεύνηση.. Που δεν φοβάσαι να δοκιμάσεις ότι κι αν σου δώσει ο μπαμπάς σου να φας..

Λατρεύω που παλεύεις με τον πατέρα σου, αλλά του έχεις τόση εμπιστοσύνη που στηρίζεσαι πάνω του μην πέσεις...

Λατρεύω που μου δίνεις το χέρι σου για να περπατήσεις, που κουρνιάζεις πάνω μου όταν πάμε βόλτα με τον μάρσιπο..

Λατρεύω που είσαι κοινωνικός, που πας από την μια αγκαλιά στην άλλη χωρίς να παραπονιέσαι, αλλά πάντα καταλήγεις στην αγκαλιά μου..

Λατρεύω να σε βλέπω να κοιμάσαι, στο πλάι, με το ένα πόδι έξω από το σεντόνι.. Πώς γίνεται να κοιμάσαι όπως ο μπαμπάς..???

Λατρεύω το πονηρό χαμόγελό σου, όταν πλησιάζεις την πρίζα, την λάμψη των ματιών σου όταν αδειάζεις το ντουλάπι...

Λατρεύω το γάργαρο γέλιο σου όταν σε γαργαλάω... Το γέλιο σου όταν παίζεις με την αρκούδα σου.. Το γέλιο σου όταν είσαι χαρούμενος.. Το γέλιο σου όταν πέφτεις και προσπαθείς να ξανασηκωθείς..

Λατρεύω το πείσμα σου όταν δεν θες να κοιμηθείς.. Το πείσμα σου όταν δεν θες άλλο να φας.. Το πείσμα σου όταν κρατάς κάτι και προσπαθείς να σταθείς χωρίς να το αφήσεις...

Σε λατρεύω μικρό μου πλασματάκι...!!!!

Το Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας κοντεύει 4 μηνών και εγώ αρνιόμουν να του πω νανούρισμα.. Τον κοίμιζα με το "μαύρος γάτος" ή του ψιθύριζα διάφορα πράγματα που μου έρχονταν στο μυαλό...  Ο free μου έλεγε ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, κι ότι πρέπει να βρω ένα νανούρισμα που να μου αρέσει, να το λέω κάθε βράδυ, να το συνδυάσει ο Απόλλωνας με εμένα. Έλα μου όμως που δεν μου άρεσε κανένα από τα παραδοσιακά νανουρίσματα...

Χτες το βράδυ όμως, την ώρα που προσπαθούσαμε να κοιμηθούμε, σιγά σιγά, λέξη-λέξη, μου ήρθε στο μυαλό ένα νανούρισμα, βγαλμένο εξ'ολοκλήρου από το μυαλό μου, το οποίο του το τραγουδούσα συνέχεια μέχρι να κοιμηθεί, και φάνηκε να τον ηρεμεί..!!

Το είπα και στον free, και φάνηκε να του αρέσει...  Είμαι πολύ χαρούμενη που ο Απόλλωνας θα έχει το δικό του νανούρισμα, φτιαγμένο από την μανούλα για εκείνος..!!! Σας το γράφω εδώ κι αν σας αρέσει μπορείτε να το σιγοτραγουδάτε κι εσείς στα καμάρια σας...

Νανούρισμα Για Τον Απόλλωνα

Νάνι Νάνι το μωρό μου

Νάνι το χαμόγελό μου

Κλείσε τα Ματάκια

Να κάνεις ονειράκια

Να 'ρθει κι η Νεραιδούλα

Να έχεις παρεούλα

Μην είσαι μοναχούλης

Που είσαι εσύ καλούλης.... (εναλλακτικά ομορφούλης)

Σχέσεις... Σχέσεις... Σχέσεις...

Τον τελευταίο καιρό μάλλον αρχίζουν και υποχωρούν οι ορμόνες μου.. Και βλέπω πια τα πράγματα από άλλη οπτική, πιο ήρεμη, πιο ψύχραιμη θα έλεγα..

 Η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετές μέρες ξυπνούσα και κοιμόμουν με μία σκέψη, ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ο free έχει απομακρυνθεί, και καθόμουν και το ανέλυα και σκεφτόμουν όλες τις παραμέτρους. Πόσες φορές με φίλησε σήμερα, μου είπε σ αγαπώ..? , με θέλει...? , τι σκέφτεται για μένα τώρα που είμαι χοντρή και όχι έγκυος...???

Σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση είχαμε αυτή την συζήτηση.. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τίποτα εγώ...

Μέχρι που εχτές μου ήρθε η επιφοίτηση... Είμαστε καλά, είμαστε μαζί, έχουμε το παιδάκι μας, τις δουλίτσες μας, δεν συμβιβαζόμαστε απλά εξελισσόμαστε... Δεν μπορώ να ζητάω τη ζωή που είχαμε πριν κάνουμε παιδί, από τη στιγμή που δεν θέλουμε να δίνουμε τον Απόλλωνα να μας τον κρατάνε εκτός σπιτιού..

Μιλάω τις τελευταίες μέρες με τρία διαφορετικά άτομα στον νετ... Δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν έχουν κάποιο κοινό, εκτός από το ότι είναι και τα τρία αυτά άτομα παντρεμένα.. Ο ένας είναι σε διάσταση και έχει φύγει σχεδόν από το σπίτι του.. Γνώρισε και μία κοπέλα μέσω νετ, με την οποία όμως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι αφού εκείνη είναι από την άλλη άκρη της Ελλάδας.. Τώρα που το γράφω, συνειδητοποιώ ότι και ο δεύτερος είναι ακριβώς ίδια περίπτωση.. Η διαφορά είναι στον αριθμό των παιδιών.. Ο ένας έχει ένα και ο άλλος τρία... Και το τρίτο άτομο είναι μια κοπέλα που είναι στη φάση να πάρει διαζύγιο, μόνο που βιάζεται γιατί είναι έγκυος, και δεν θέλει το παιδί όταν γεννηθεί να πάρει το όνομα του νυν συζύγου...

Το απίστευτο είναι ότι και στις τρεις περιπτώσεις μιλάω και έρχομαι σε επαφή με αυτόν που φεύγει...Δεν ξέρω την άλλη πλευρά, δεν ξέρω πώς νοιώθει αυτός που μένει πίσω, αυτός που τρώει το κέρατο.. Και νοιώθω πολύ μπερδεμένη, αφού από την μία ισχυρίζομαι ότι είμαι κάθετα αντίθετη στην απιστία, ότι δεν θα σκεφτώ τίποτα αν καταλάβω ότι ο free κοιτάει αλλού, ότι δεν θα περιμένω καν να το φάω το κέρατο, θα χωρίσω αν το σκεφτεί και μόνο... Ναι, αλλά τότε γιατί συμπαθώ αυτούς που το κάνουν..???Δεν θα έπρεπε κανονικά να τους απορρίπτω..??

Κανείς από τους τρεις δεν λέει ότι γνώρισε τον έρωτα της ζωής του και καταστρέφει το σπίτι του εξαιτίας του.. Όλοι λένε ότι είχαν προβλήματα στο σπίτι, ότι είχαν απομακρυνθεί με τον σύντροφό τους, και σε δεδομένη στιγμή βρήκαν ένα καινούριο ταίρι... Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τις σειρήνες που θα γοητεύσουν τον free, θα πρέπει να φοβάμαι τον εαυτό μου μήπως και τον διώξω...

Kαθημερινό πρόγραμμα...

Ξυπνάω στις 06.30. Θηλάζω τον μικρό, τον αλλάζω, τον πλένω, τον κοιμήζω και ξανακοιμάμαι.. Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 09.00, θηλάζω το μωρό, σηκώνομαι, ετοιμάζω το θήλαστρο και βγάζω το μεσημεριανό του Απόλλωνα.. Ταυτόχρονα στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ... Μόλις τελειώσω, πλένω τα εξαρτήματα του θήλαστρου και τα βάζω για αποστείρωση.. Ετοιμάζομαι για να φύγω, κάνω ντουζάκι, ντύνομαι, ετοιμάζω την τσάντα του Απόλλωνα, βάζω το αποστειρωμένο θήλαστρο σε άλλη τσάντα, φοράω το σλινγκ, παίρνω τον μικρό και φεύγω.. Φτάνω στην μάνα μου, η ώρα είναι πρπ 10.20. Θηλάζω το μωρό, τον χαιρετάω, φοράω το κράνος και πάω για δουλειά.. 11.00 είμαι εκεί, και ξεκινάω αμέσως.. Στις 14.00 παίρνω την τσάντα με το θήλαστρο και πάω στην τουαλέτα.. Κάθομαι στην λεκάνη και βγάζω γάλα.. Στάζω από τον ιδρώτα αλλά πρέπει να βγάλω 120 γρ. Μόλις τελειώσω, βάζω το κυπελάκι στο ψυγείο και ξαναπάω στο γραφείο μου μέχρι τις 17.00.. Όταν σχολάσω, φεύγω καρφί και πάω στη μάνα μου να πάρω το μωρό...Με περιμένει με ανοιχτό το στόμα, τον θηλάζω και πάμε σπίτι.. Η ώρα είναι έξι, τον κανακεύω, τον κουνάω, στέλνω τα αλογάκια μου για φάρμινγκ, τον κοιμήζω  και βάζω να φαμε ... Τρώμε στα γρήγορα, πριν ξυπνήσει το μωρό, έχουμε 20 λεπτά στη διάθεσή μας.. Βάζω τα πιάτα στο νεροχύτη, και τρέχω στο μωρό.. Τον ξαναθηλάζω, τον αλλάζω, τον πλένω, παίζουμε,μετράμε μέχρι το δέκα  και ούτω καθεξίς μέχρι τις 21.00. Τότε πάμε στο δωμάτιο, κλείνουμε φώτα και προσπαθώ να τον κοιμήσω.. Τώρα πια έχουμε φτάσει στο σημείο που κοιμάται κατά τις 21.30, αλλά μετά από 20 λεπτά ξυπνάει. Πάω τον ξανακοιμίζω.. Ταυτόχρονα βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο, πλένω κατσαρόλες, και έχω το νου μου στην ενδοσυνεννόηση.. Συνήθως κατά τις 23.00 ξαναξυπνάει, τον θηλάζω, και ξανακοιμάται. Επιτέλους μπορώ να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα... Όσο το φαγητό είναι στην φωτιά, μπορώ να ρίξω μια ματιά στο διαδίκτυο, να ασχοληθώ με τα χωριά μου, με το φατσοβιβλίο, και να περιμένω την Κυριακή με λαχτάρα...!! Η ώρα είναι 00.30 το φαγητό είναι έτοιμο, και το κρεβάτι μου με περιμένει..!!!

βία...

 Από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε ότι είμαι έγκυος, με τον free έχουμε αναλύσει τα πάντα για το πώς θέλουμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας.. Και συμφωνήσαμε και οι δύο ότι κάθε μορφή βίας, σωματική και ψυχολογική, θα απουσιάζει από το σπίτι μας.. Θέλουμε και οι δύο να λύνουμε οποιοδήποτε θέμα προκύψει με συζήτηση, όπως άλλωστε κάνουμε και μεταξύ μας..

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, το ελπίζω όμως... Άλλωστε μέχρι τώρα όποτε με έχει "κουράσει" το μωρό, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είναι ένα βρέφος που μέσα σε λίγες μέρες διπλασιάζει το βάρος του, τεντώνει το σώμα του, αλλάζει...
Είναι λογικό να πονάει, να γκρινιάζει, να μην έχει ησυχία...
Και πρέπει να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, να μην κουράζομαι, να μην νευριάζω, να μην χάνω την ψυχραιμία μου.... Και να βρω τρόπο να κοντρολάρω και τις ορμόνες μου.. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν τις έχω υπό έλεγχο.. Τις πρώτες μέρες μετά την γέννα, κάθε φορά που σκεφτόμουν ότι δεν γέννησα με Φ.Τ, έβαζα τα κλάματα.Τώρα όμως έχω καταφέρει να φτάσω στο σημείο απλά να βουρκώνω και να νοιώθω ένα κόμπο στο λαιμό...

Ακριβώς απέναντι από μένα μένει μια κοπέλα με τα δυο της αγοράκια.. Μαζί της μένει και η μάνα της, κλασσική βουλγάρα, ή τεσπα ανατολικό μπλοκ... Νταρντανογυναίκα, κοντο ξανθό μαλλι, κτλ.. Η κόρη ψηλή αδύνατη, με ένα τσιγάρο στο χέρι, και δεν πολυασχολείται με τα παιδιά που ουσιαστικά τα μεγαλώνει η γιαγιά.. Όλη την ημέρα φωνάζει, δεν καταλαβαίνω τι λέει, μόνο το όνομα του μεγάλου, που είναι γύρω στα 4.. ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, δεν ακούω και τίποτα άλλο, και ο Νίκος, με μια πιπίλα στο στόμα όλη μέρα έχει ως ασχολία να βαράει το μικρό του αδελφάκι, που πρέπει να είναι περίπου στα 2... Το τι ξύλο πέφτει σε αυτό το σπίτι, δεν περιγράφεται.. Έχω δει τη μάνα να πιάνει το παιδί από το χέρι και να το στέλνει συρτό μέσα στο σπίτι, σαν μπάλα του μπόουλινγκ που θέλει να ρίξει τις κορίνες...

Το πιο επικίνδυνο όμως από όλα είναι ότι έχουν δύο καρέκλες στο μπαλκόνι... Και τα παιδιά έχουν μάθει και ανεβαίνουν... Κάθε φορά που τα βλέπω φοβάμαι ότι θα πέσουν από κάτω.. Και είμαστε στον 2ο... Η μάνα δεν αντιδρα καθόλου.. Μπροστά της ανεβαίνουν κι εκείνη στην κοσμάρα της.. Μια φορά μόνο που μας είδε που κοιτούσαμε, φώναξε το κλασικό ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ, και ο Νίκος την έγραψε κανονικότατα..

Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα.. Τι να κάνω..? Πώς να αντιδράσω..?? Μέχρι τώρα τηρώ στάση αναμονής, και καλά δεν είδα τίποτα δεν ξέρω τίποτα. Αν όμως αύριο πέσει κάποιο παιδάκι από το μπαλκόνι θα έχω τύψεις για όλη μου τη ζωή.. Όσο για το ξύλο που τρώνε τα μικρά, είναι καθαρή ενδοοικογενειακή βία. Ίσως βλέπω πολλές αμερικανιές, αλλά δεν θα έπρεπε κανονικά να επέμβει κάποιος..??

2 μήνες..!!!

Πέρασαν κι όλας 2 μήνες..!! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, ειδικά όταν δεν το θέλεις...

Σε 10 μέρες γυρίζω στη δουλειά, και θα είμαι 6 ώρες την ημέρα μακρυά από τον πασάκα μου..

Δεν είμαι έτοιμη να τον αφήσω ακόμα, είναι πολύ μικρός, σχεδόν εύθραστος. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι θα είναι σε συγγενικά χέρια κι όχι σε σταθμό... Και φυσικά η μανούλα έχει φροντίσει να υπάρχει αποθηκευμένο γαλατάκι, για να συνεχίσει ο Απόλλωνας να πίνει μαμίσιο γάλα κι όχι σκόνη..!!

Ήδη μου χαμογελάει, και εγώ τρελαίνομαι.. Όλη μου η ζωή άλλαξε..!! Ολοκληρώθηκα ως γυναίκα, ως σύζυγος, ως μητέρα..!! Τώρα πια έχω δύο άντρες στη ζωή μου, κι ο μικρός κάνει ότι μπορεί για να μου το υπενθυμίζει καθημερινά.. Κάθε φορά που τον παίρνω αγκαλιά, κι εκείνος ακουμπάει το κεφαλάκι του πάνω μου, και βάζει τα χεράκια του γύρω από λαιμό μου, χάνομαι... Ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν το κάνει συνειδητά, τουλάχιστον όχι ακόμα, εγώ χάνομαι..!!!

Η αλήθεια είναι ότι το πλασματάκι μας έφερε τη σχέση μας με τον free σε άλλα επίπεδα, ανώτερα, μυστηριακά... Τίποτα πιο ιερό από μια νέα ζωή.. Από μια ζωή που εξαρτάται απόλυτα από σένα, για να την αναθρέψεις, να τη μορφώσεις, να την προστατέψεις... Μακάρι να τα καταφέρουμε... Μακάρι ο γιος μας να ξέρει πάντα ότι οι γονείς του τον αγαπάνε και ότι θα κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να είναι ευτυχισμένος..!!

Για να είμαι πιο κοντά με τον γιο μου πήρα sling.. Πάμε μαζί παντού, και τον νοιώθω πάνω μου, και ξέρω ότι η αίσθηση αυτή του προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια.. Και φυσικά δεν ήταν εύκολο να βρω αυτό που ήθελα, σιγά μην ήταν χιχιχιχιι..!! Ευτυχώς που η Δώρα έκανε πάλι το θαύμα της, και έφτιαξε ένα ring sling, όπως ακριβώς το ζήτησα..!! Παραλλαγή λοιπόν, για σκληρά αντράκια..!! Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ρίξει μια ματιά εδώ ring sling

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΟΥΛΗ

Ένα εκπαιδευτικό βοήθημα για τις XYL!

Τα μικρά οικόσιτα ερασιτεχνικά ζωάκια γνωστά αλλιώς και Ερασιτεχνούλιδες, είναι τόσο έξυπνα που αρκετά συχνά δείχνουν ανθρώπινα, αλλά, είναι δύσκολο να τα μεγαλώσει κάποια. Μόνο κάποια με μεγάλα αποθέματα υπομονής θα πρέπει να το επιχειρήσει αυτό! Σε περίπτωση που αποφασίσατε να το κάνετε, σας παραθέτω έναν οδηγό με τα βασικά τα οποία θα πρέπει να ξέρετε!

Χώρος διαβίωση
Ο Ερασιτεχνούλης χρειάζεται έναν προσωπικό χώρο ανάπαυσης, εάν είναι δυνατόν και ένα ολόκληρο δωμάτιο. Ο Ερασιτεχνούλης θα περνά πολλές ευτυχισμένες ώρες εκεί με τους θησαυρούς του, όπως κουτιά, σύρματα, κομματάκια μέταλλου, γυαλιά, χαρτιά και ότι άλλο θα φέρνει στο σπίτι μετά από μια έξοδο του!
Καλό θα είναι να ενθαρρύνεται τον Ερασιτεχνούλη σας να περιορίσει την δραστηριότητά του μόνο στο δωμάτιό του αποφεύγοντας κατ' αυτόν τον τρόπο να γεμίσει όλο το σπίτι με θόρυβο, τζουμπερλέκια και τρύπες στους τοίχους!

Διατροφή
Ένας σωστά αναθρεμμένος Ερασιτεχνούλης συνήθως τρώει μαζί με την οικογένεια. Αισθάνεται όμως περισσότερο άνετος και ασφαλής όταν παίρνει το φαγητό του μαζί του στον χώρο του.
Προσοχή! Να είστε πάντα σίγουρες ότι έχει νερό και τροφή όταν κλείνεται στον χώρο του για μεγάλο διάστημα ακόμα και αυτός δεν το αναζητά κλαψουρίζοντας!

Μαθήματα υπακοής
Ό Ερασιτεχνούλης σας μπορεί να εκπαιδευτεί να εκτελεί απλές εντολές, των οποίων οι πιο κοινές είναι «κάτσε» και «μίλα»! Μην σας παραξενέψει το γεγονός ότι μπορεί να ασκείται σε αυτές τις εντολές από μόνος του στον χώρο του!

Προβλήματα υγείας
Ο Ερασιτεχνούλης σας συνήθως υποφέρει από πόνους στην μέση και από ερεθισμό φωνητικών χορδών από το πολύ καθισιό και την πολύ ομιλία. Η ιατρική αποκατάσταση όμως σας κοστίζει ελάχιστα!

Ταξίδια
Ο Ερασιτεχνούλης σας ευχαρίστως θα ταξιδέψει με την υπόλοιπη οικογένεια είτε με αυτοκίνητο ή ακόμα και με αεροπλάνο αρκεί να του επιτρέψετε να πάρει μαζί του μερικά από τα προσωπικά του αντικείμενα τα όποία έχει στον χώρο του. Οι πλείστοι όσοι Ερασιτεχνούληδες χαίρονται τα ταξιδάκια σε άλλα μέρη όπου μπορούν να συναντήσουν Ερασιτεχνούληδες άλλων οικογενειών!

Ζευγάρωμα
Αν σκοπεύετε να ζευγαρώσετε τον Ερασιτεχνούλη σας, θα πρέπει να το κάνετε όσο πιο γρήγορα τον αποκτήσετε. Όσο ο Ερασιτεχνούλης ωριμάζει τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνει οτιδήποτε άλλο πλην της καθημερινής ενασχόλησης με τα κουτιά και τα καλώδια του χώρου του!

το νανουρισμα του Απόλλωνα

καληνύχτα μας...!!!

το πρώτο μας πορτραίτο...

Η ιδέα μου είχε καρφωθεί πριν γεννήσω.. Ήθελα με κάποιο τρόπο να βάλω στο δωμάτιο του Απόλλωνα το τελευταίο υπερηχογράφημά του...Ο free φυσικά είχε την αντίθετη άποψη. Σε λίγες μέρες θα είναι εδώ μου έλεγε, και θα μπορείς να τον βγάλεις όσες φωτογραφίες θέλεις.. Όχι ότι είχε άδικο, αλλά δεν γινόταν να φύγει απο το μυαλό μου...

Έτσι ήρθα σε επαφή με την Αρχοντία... Η Αρχοντία είναι ένα ταλαντούχο πλάσμα, που δεν το έχω συναντήσει ποτέ.. Όμως την είχα πετύχει στο φατσοβιβλίο και μου άρεσε πολύ η δουλειά της, έτσι της είχα ζητήσει και μου έφτιαξε μια φοβερή κορνίζα γάμου.. Αυτή είναι και η μοναδική φωτογραφία που έχουμε στο σαλόνι μας από το γάμο... Οπότε τώρα που ήρθε η ώρα του μωρού, δεν δυσκολεύτηκα να της εξηγήσω τι ήθελα..

Την επόμενη μέρα που έστειλε δείγματα, αφού είχε επεξεργαστεί το υπερηχογράφημα που της έστειλα.. Βέβαια, εγώ η χαζομαμά είχα ξεχάσει να της πω ότι το δωμάτιο είναι γαλάζιο, κι ότι έχω πουλάκια στους τοίχους, θεωρώντας το δεδομένο..!! Έτσι η Αρχοντία έπρεπε να δημιουργήσει καινούρια δείγματα, αφού τα πρώτα ήταν πιο "σοβαρά" και δεν ταίριαζαν σε παιδικό δωμάτιο.. Η δεύτερη φορά ήταν και η τυχερή, και η φώτο ήταν έτοιμη..!! Το μόνο που έμενε ήταν να τυπωθεί σε καμβά, και σε λίγες μέρες το είχα στα χέρια μου..!!

Αν θέλετε να έχετε στο χώρο σας κάτι εμπνευσμένο, ένα αντικείμενο δημιουργημένο κι όχι κατασκευασμένο, τότε σας συστήνω ανεπιφύλακτα την Αρχοντία..!!! θα την βρείτε εδώ Αρχοντία Μ. Γιατί κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται καλλιτέχνες, δεν γίνονται..

το μαξιλάρι του θείου...

Ο Απόλλωνας είναι δίπλα μου και κοιμάται.. Τις τελευταίες μέρες αποφάσισε ότι θα υιοθετήσει ακόμα ένα χαρακτηριστικό του πατέρα του, ξενυχτάει τα βράδια και κοιμάται τη μέρα.. Κι όταν λέμε ξενυχτάει, μη φανταστείτε ότι πονάει ή κάτι τέτοιο, απλά δε γουστάρει να κοιμηθεί.. Και φυσικά μαζί του δεν κοιμάται και η μανούλα..!!!

Τον έχω πάνω στο μαξιλάρι θηλασμού και τον κουνάω.. Γενικά το γουστάρει πολύ, αράζει σαν γατάκι, κι όταν τον πάρει ο ύπνος πραγματικά τον λυπάμαι που πρέπει να τον μετακινήσω... Και φυσικά είμαστ εκαι απαιτητικοί.. Μας αρέσουν οι αγκαλιές, αλλά όχι όλες... Δεν θέλουμε να είμαστε οριζόντια, μόνο κάθετα.. Ευτυχώς που ο θείος μας έκανε δώρο το μαξιλάρι, και κάπως βολευτήκαμε..!!!

Με αυτό ο θηλασμός έγινε παιχνιδάκι, και πιστέψτε με όταν θηλάζεις αποκλειστικά κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη...!!!

Θέλω να ευχαριστήσω τη Δώρα από το diapersandcakes. Είναι εξυπηρετικότατη, ευγενέστατη, και η δουλειά της είναι άψογη..!!!!  Της ζήτησα να γράψει πάνω στο μαξιλάρι το όνομα του Απόλλωνα, και αυτή ξεπέρασε τον εαυτό της...!!