μαλάκας γίνεσαι, δε γεννιέσαι..!!!

Κυκλοφορώ στο χώρο του διαδικτύου αρκετά χρόνια, αν και οι σχέσεις μου πάντα ήταν συγκεκριμένες.. Στάνταρ sites, συγκεκριμένα foroums, νικς που ανακυκλωνόντουσαν... Πάντα όμως υπήρχε η σιγουριά ότι η οθόνη κρύβει την πραγματικότητα μέχρι να κοιτάξεις σωστά, από κει και πέρα τα αποκαλύπτει όλα...

Και πάντα με εκνεύριζαν οι ισοπεδοτικοί τύποι.. Οι τύποι που έχουν άποψη για τα πάντα, ένα πρόβλημα για κάθε μου λύση, και που γενικά με στυλάκι "ξέρω τα πάντα και γράφω στα @@ μου την άποψη σου", κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αφήνουν το φαρμάκι τους...

Φίλε μου αν ήθελα να πιστέψω ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και κανείς δεν μπορεί να το εμποδίσει θα έβλεπα Χαρδαβέλλα. Κι αν ήθελα να μάθω πόσο μαύρα είναι τα πάντα γύρω μας θα άκουγα Ευαγγελάτο..Το να διαβάζω όμως τις παπαρολογίες σου χωρίς ουσιαστικά να μπορώ να αντιδράσω με εκνευρίζει...

Γιατί με θυμώνει που ένα άτομο σαν εσένα, ένα μηδενικό, ένας κρετίνος, ακουμπάει ένα τόσο ευαίσθητο θέμα... Δεν σου επιτρέπεται ρε να έχεις άποψη... Τόσο απλά...!!! Απαγορεύεται άτομα σαν εσένα να κυκλοφορούν ελεύθερα... Δεν θα έπρεπε να υπάρχεις... Τόσο απλά...!!!

Και για να τελειώνω, γιατί πρέπει να παλέψω για να βοηθήσω στην καταστροφή της γης, θα δανειστώ τη φράση ενός μαλάκα 70 κιλών: get a life palikare...!!!.

τρελές ατάκες στη δουλειά...

Τα τελευταία 11 χρόνια της ζωής μου εργάζομαι σε μια πολύ περίεργη και ξεχωριστή κατηγορία εργασίας... Τηλεφωνική εξυπηρέτηση πελατών, σε διάφορες εταιρείες, με διαφορετικό πελατολόγιο και αντικείμενο κάθε φορά... Δεν είναι μια δουλειά που χρειάζεσαι 15 πτυχία, αλλά πρέπει να έχεις πλήρη επίγνωση του τι κάνεις, διαφορετικά αρχίζεις και κουβαλάς τα προβλήματα της δουλειάς στο σπίτι, με επακόλουθο τραγικές καταστάσεις... Επίσης κάτι πολύ βασικό, που λέω πάντα στους καινούριους συναδέλφους είναι το εξής αυτονόητο που όλοι τίνουν να ξεχάσουν... Ο πελάτης ΔΕΝ βρίζει εσένα, δεν σε ξέρει προσωπικά και δεν ενδιαφέρεται να σε μάθει...

Πριν λίγες μέρες έγινε το εξής καταπληκτικό... Μιλάω με πελάτισσα και κλείνω ραντεβού να πάμε σπίτι της. Ας πούμε ότι την πελάτισσα την λένε Μαρία Πενταγιώτισσα. Όλα πήγαν καλά, το τηλεφώνημα νορμάλ, έκλεισα το ακουστικό και ήμουν πολύ ευχαριστημένη απο τον εαυτό μου..Ύστερα από λίγα λεπτά χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν πάλι η κ. Μαρία. "Αχ κυρία πρόζακ μου, ευτυχώς που σας βρήκα.. Ξέχασα να σας πω κάτι πάρα πολύ σημαντικό...Στο κουδούνι δεν λέει το όνομά μου" Πώπω σκέφτηκα τι τυχερή που είμαι...!!! "Και για πείτε μου, τι λέει το κουδούνι σας.. Μην έρθουμε και δεν βρίσκουμε το κουδούνι και φύγουμε..." "Ναι, ναι ευτυχώς που το σκέφτηκα, μην μπερδευτείτε... στο κουδούνι γράφει: Β. Πενταγιώτισσος...!!"

Και το κερασάκι στη τούρτα ήταν όταν με πήρε τηλέφωνο η κυρία Λυδία και ζητούσε σέρβις. Έλα μου που για να στείλω τεχνικό πρέπει να βρω τον κωδικό του πελάτη...!! Από δω η κυρία Λυδία, από κει η κυρία Λυδία, πουθενά η κυρία Λυδία. Κι εκείνη να επιμένει ότι το προιόν είναι δικό μας, και από τις απαντήσεις που μου έδινε όντως φαινόταν να είναι πελάτισσα...!!!! Μετά από 15 λεπτά ερωτοαπαντήσεων, κι αφού έχω εξαντλήσει κάθε πιθανότητα, σχεδόν είμαι έτοιμη να κλείσω το τηλέφωνο, κι εκείνη τη στιγμή ακριβώς ακούω την κυρία Λυδία να λέει: βρε κορίτσι μου, τώρα που το σκέφτομαι, το προιόν το αγόρασα το 2001, οπότε για κοίτα στο όνομα Παναγιώτης... Μάλλον θα με έχετε με τα παλιά μου στοιχεία..!!!!!!!!!

Αυτά τα δύο είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του τι ακούω κάθε μέρα, εκτός βέβαια από τα κλασσικά του στυλ

"  από που καλείτε...???  - από το σπίτι μου..!!"

 "  καθαρίστε την εγκοπή -με λέτε βρωμιάρη...???"  

"   τι χρώμα είναι το πλαστικό..?? - μπορντοροδοκόκκινο..!!"

το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι με το που φεύγω από τη  δουλειά δεν έχω όρεξη να μιλήσω με άνθρωπο στο τηλ. (εκτός από τον free βέβαια).... οπότε αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, μόνο με ταχυδρομικό περιστέρι :-)

όλα όσα πρέπει να κάνετε για να φτάσετε στο γάμο...

Νύφη τσεκ
Γαμπρός τσεκ


Εκκλησία τσεκ
Παπάς τσεκ
Κρασοπότηρο τσεκ
Κουμπάρα τσεκ
Ληξιαρχική πράξη γεννήσεως-βαφτήσεως κουμπάρας τσεκ
χαρτιά από ενορία γαμπρού-νύφης τσεκ
χαρτιά από μητρόπολη τσεκ
αναγγελία γάμου σε εφημερίδα τσεκ


 εκτύπωση προσκλητηρίων  τσεκ
βουλοκέρι- πιστόλι για βουλοκέρι τσεκ
κορδόνι τσεκ


κέντρο τσεκ
μενού τσεκ
δίπλες-ωτία τσεκ
γουρουνόπουλο τσεκ


νυφικό τσεκ
μακιγιαζ τσεκ
κόσμημα τσεκ


κουστούμι τσεκ
πουκάμισο τσεκ
γραβάτα τσεκ
μανικετόκουμπα τσεκ
παπούτσια τσεκ
βέρες τσεκ


μπουμπουνιέρες τσεκ
κουφέτα τσεκ
φωτογράφος τσεκ
προτζέκτορας τσεκ
ψηφιακό άλμπουμ με ειδική επεξεργασία τσεκ
στολισμός εκκλησίας τσεκ
αυτοκίνητο  τσεκ




δώρο κουμπάρας τσεκ
λίστα γάμου τσεκ
δώρο από την κουμπάρα τσεκ

70 μέρες έμειναν και το μόνο που δεν έχω τελειώσει είναι τα παπούτσια, αφού πρέπει να παραδώσω πρώτα την εργασία για το Πανεπιστήμιο και μετά να τρέχω για ειδικές παραγγελίες για παπούτσια και έχω αφήσει ανοιχτό το θέμα της κομμώτριας, αφού όπως έχω ξαναμαναπει, ξέρω πολύ καλά τι θέλω αλλά δεν ξέρω που θα το βρω...

Νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο, Κάναμε πολύ καλή δουλειά, Θέλω να πιστεύω ότι ξεφύγαμε από την πεπατημένη και δεν μας έπιασαν τον πισινό... Βέβαια όλα θα φανούν την ημέρα του γάμου, αλλά στο δικό μου το κεφάλι εκείνη την ημέρα Τιμάω τον άντρα μου, και γιορτάζω την γιορτή του και τα γενέθλιά του.. Όλα τα άλλα γίνονται για τους άλλους... 

Κι όπως λέμε και στο προσκλητήριο:

"Εμείς ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι θα είμαστε μαζί ως το τέλος. Ήρθε η ώρα να το ορκιστούμε ενώπιων θεών και ανθρώπων.."

Τζούλια , τσόντα και λοιπά...

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες... Μας φορμάρουν κανονικά, ασάλιωτα και στεγνά, όπως δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία της Ελλάδας. Κόβουν επιδόματα και μειώνουν δώρα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και γλυκοκοιτάζουν τον ιδιωτικό. Γερμανοί και λοιποί αλλοδαποί μας το παίζουν νταβατζήδες. Και η αντίδραση των γενναίων Ελλήνων ποια είναι...???

Η τσόντα της Τζούλιας...!!! 

 

Ώρες ώρες απλά αναρωτιέμαι αν τελικά αξίζουμε αυτά που μας κάνουν... Γιατί το "κερατάς και δαρμένος" δεν απέχει και πολύ από την καθημερινότητά μας... Και δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ είμαι αλλεργική και στο κέρατο και στο ξύλο...!!! 

Αν και δεν έχω πια τις ελπίδες που είχα στα 15 μου, ακόμα έχω Πίστη στο Ελληνικό Έθνος πως θα τα καταφέρουμε και θα αντιδράσουμε...!! Το κίνητρο το έχουμε. Το μόνο που μένει είναι να σηκωθούμε από τον καναπέ μας...